مختصری درباره احکام شیرخوارگی

حکم لبن الفحل (شوهر زن شیردهنده)

جمهور علما می‌گویند: همه‌ی فرزندان شوهر آن زن شیردهنده، برادران و خواهران آن کودک شیر خوار هستند و بر او حرام (و محرمش) هستند. و شوهر زن؛ پدر او و برادر آن مرد؛ عموی او می‌گردد. و به حدیثی که ام المؤمنین عایشهلدر باره افلح برادر ابوالقعیس روایت نموده، استدلال کرده‌اند.

عایشهلمی‌گوید: افلح برادر ابوالقعیس بعد از نزول حجاب، اجازۀ ورود خواست، من گفتم: سوگند به خدا اجازه ورود به او نمی‌دهم تا اینکه از پیامبر خداصاجازه بگیرم، زیرا که (همسر) برادرش به من شیر نداده بلکه همسر ابوالقعیس به من شیر داده است، آنگاه رسول خداصبر من وارد شد، عرض کردم: ای رسول خدا!آن مرد به من شیر نداده بلکه همسرش به من شیر داده است، فرمود: «به او اجازه ورود بده، زیرا او عموی توست».

در روایت دیگری آمده:

افلح اجازه ورود خواست من به او اجازه ندادم، او گفت: آیا از من حجاب می‌گیری، در حالی که من عموی تو هستم؟! گفتم: چگونه؟ او گفت: همسر برادرم تو را شیر داده است.

این حدیث بر ثبوت حکم رضاعت نسبت به شوهر و خویشاوندان زن شیردهنده دلالت دارد.

بنابراین، مذهب جمهور صحابه و تابعین و ائمه مذاهب اینست که حرمت از دو طرف (یعنی از طرف شوهر و زن) سرایت می‌کند، زیرا که مرد صاحب شیر است و او سبب ایجاد شیر در پستان زن بوده است (چونکه شیر از آب مرد و زن بوجود آمده است).

گروه اندکی از علما و اهل ظاهر معتقدند که محرمیت فقط از طرف زن به آن کودک سرایت می‌کند، وگفته‌اند: مرد (یعنی شوهر آن زن) هیچ نسبتی با آن کودک ندارد، تنها زن مادر رضاعی او می‌شود. و به آیۀ: ﴿وَأُمَّهَٰتُكُمُ ٱلَّٰتِيٓ أَرۡضَعۡنَكُمۡ﴾استدلال کرده‌اند.

در جواب باید گفت که آیۀ ﴿وَأُمَّهَٰتُكُمُ ٱلَّٰتِيٓ أَرۡضَعۡنَكُمۡ﴾هیچگونه تعارضی با حدیث ندارد، بلکه حدیث بیان کنندۀ آیۀ قرآن می‌باشد.