رأی حضرت فاروق سنسبت به اسیران بدر
غزوۀ بدر اولین جنگ باشکوه مسلمانان است که کمر کفر را شکست.
حضرات صحابهشدر این جنگ بقدری جانفشانی کردند که ملائکه عرش داد تحسین را سر دادند، خداوند متعال به مسلمانان فتح و پیروزی عنایت کرد.
سران قریش و پیشوایان کفر را چنان شکست ذلت‌آمیزی نصیب شد که در تاریخ جهان صدمۀ بزرگتری از این برای کفار دیده نشده است.
افرادی چند از سران کفار به قتل رسیدند و ابوجهل لعین نیز که دشمن بزرگ اسلام بود به دَرَک واصل گردید، و افراد سرشناس او به اسارت مسلمین درآمدند.
حضرت عباس عموی آن حضرت و حضرت عقیل پسر عموی آن حضرتصنیز که هنوز مسلمان نشده بودند، در گروه اسیران بودند.
در آن وقت مدینه منوره زندان سرایی نداشت، لذا پیامبر اکرمصاسیران را به اهل مدینه تحویل داد و توصیه فرمود که از آن‌ها بخوبی نگهداری و غمخواری کنند.
زندانیان از احسان و اخلاق اهل مدینه بسیار متأثر شده، در نتیجه مشرف به اسلام شدند، پیامبر اکرمصجلسۀ شورایی را تشکیل دادند که با این زندانیان قریش چه رفتاری به عمل‌آید.
حضرت صدیق اکبرسبا عده‌ای دیگر اخذ فدیه و آزادکردن زندانیان را نظر دادند، به دلیل این که شاید ایشان از اخلاق کریمانه و حسن سلوک مسلمانان متأثر شده در حلقه اسلام درآیند.
و باز آن اموالی که بطور فدیه از آن‌ها گرفته می‌شود برای فقرا و مجاهدین مسلمان و دیگر امور مسلمین خرج شود. آن حضرتصاین رأی را تأئید و تصویب کرد و به آزادی اسیران دستور صادر فرمود.
از طرفی دیگر حضرت فاروق اعظمسبا این نظر مخالف بود و عرض کرد: یا رسول الله! این‌ها اسیرانی‌اند که شب و روز در مخالفت اسلام سرگرم و فعال بودند، آنچنان که سرزمین مکه را برای مسلمانان تنگ کرده، نگذاشتند صدای توحید و یکتاپرستی بلند شود، امروز که چنین فرصتی بدست ما رسیده، باید که این دشمنان خدا و رسول را از صفحه هستی نیست و نابود کنیم.
پس رأی من این است که به ما دستور دهید تا هریک از ما خویشاوند خود را با دست خود بقتل برسانیم.
سبحان الله! حضرت فاروقسبر دشمنان اسلام چقدر شدید بود، بطوری که دیدن دشمنان اسلام را بر روی زمین نمی‌پسندید.
خلاصه وقتی که حضرت فاروق اعظمسرأی خود را به حضور رسالت عرض کردند، بلافاصله وحی الهی برای تأئید آن بر پیامبر اکرم صنازل گشت. چنانکه خداوند متعال می‌فرماید:
﴿مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُۥٓ أَسۡرَىٰ حَتَّىٰ يُثۡخِنَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ تُرِيدُونَ عَرَضَ ٱلدُّنۡيَا وَٱللَّهُ يُرِيدُ ٱلۡأٓخِرَةَۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ ٦٧﴾[الأنفال: ۶٧].
«برای پیامبر سزاوار نیست که اسیران را نگاه داشته باشد، تا این که خوب خونریزی کنند بر روی زمین، شما اسباب و سامان دنیا را می‌خواهید و خدا آخرت را می‌خواهد، خدا غالب و باحکمت است».
وقتی که این آیه نازل شد، پیامبر اکرمصو صدیق اکبرسبه گریه درآمدند، سپس آن حضرتصارشاد فرمودند:
«لَوْ نَزَلَ عَذَابٌ مِنَ السَّمَاءِ مَا نَجَا مِنْكُمْ غَيْرَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ». «یعنی اگر از آسمان عذاب نازل می‌شد، بجز حضرت عمرسکسی دیگر از شما نجات نمی‌یافت».
پس معلوم شد که رأی حضرت فاروق اعظمسراجع به اسیران بدر مطابق با وحی الهی بود.