آهنگ و موسیقی اهل بهشت
به زنان بهشت علاوه بر زیبائی دلنشین و لطافت اندام و ظرافت جسم و رخسارهای مسحورکننده و اخلاق و رفتار خوب و حسن سلوک، آهنگ و صوت دلنشین و موسیقیهای گوشنواز نیز عطا شده است. خداوند متعال میفرماید:
﴿وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ يَوۡمَئِذٖ يَتَفَرَّقُونَ ١٤ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَهُمۡ فِي رَوۡضَةٖ يُحۡبَرُونَ ١٥﴾[الروم: ۱۴ – ۱۵].
ترجمه: «روزی که قیامت برپا میشود، مردم از یکدیگر جدا میگردند، (و گروهی سرنوشت جداگانهای برای خود در جهان ابدی خواهند داشت و حال و وضع کافران جدای از حال و وضع مؤمنان خواهد بود). گروهی که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته انجام دادهاند، آنان در باغ بهشت، مالامال از شادی و سرور میگردند (و آثار شادمانی و سرور در تمام وجودشان آشکار است)».
یحیی بن ابی کثیر میگوید: کلمه «الحبره» که در آیه آمده، معنی آن لذت و سماع و گوش فرادادن به آواز خوش میباشد.
أو ما سمعت سماعهم فيها غناء
الحور بالأصوات والألحان
واهاً لذياك السماع فكم به
للقلب من طرب ومن أشجان
واهاً لذياك السماع وطيبه
من مثل أقمار على أغصان
ترجمه: آیا موسیقی آنان را با صوت و لحن و آواز و ترنم حوران بهشتی نشنیدهای؟ افسوس برآن ترنم و موسیقی که چقدر قلبها را به وجد آورده و جریحهدار نموده است!
افسوس برآن ترنم و خوشی آواز حورانی که چون ماه بر روی شاخهها میدرخشند!
ای بندۀ خدا! این را هم باید بدانی که بهشت تنها با عمل به دست نمیآید، بلکه رسیدن به آن از جانب فضل و رحمت پروردگار است که به هرکس بخواه عطا میکند.
رسول اکرم جمیفرماید: «لَنْ يُدْخِلَ أَحَدًا مِنْكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ». قَالُوا: وَلاَ أَنْتَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟! قَالَ: «وَلاَ أَنَا إِلاَّ أَنْ يَتَغَمَّدَنِىَ اللَّهُ مِنْهُ بِفَضْلٍ وَرَحْمَةٍ» [۳۲].
ترجمه: «هرگز کسی از شما تنها به واسطهی عملش داخل بهشت نمیشود، (بلکه باید رحم خدا شامل حال او باشد)».
گفتند: ای رسول خدا! شما هم به واسطهی علمت داخل بهشت نمیشوید؟ گفت: «من هم وارد نمیشوم، مگر این که فضل و رحمت خدا شامل حالم باشد».
خداوند میفرماید: ﴿فَلَا تَعۡلَمُ نَفۡسٞ مَّآ أُخۡفِيَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعۡيُنٖ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ١٧﴾[السجدة: ۱٧].
ترجمه: «هیچکس نمیداند در برابر کارهائی که (مؤمنان) انجام میدهند، چه چیزهای شادی آفرین و مسرت بخشی برای ایشان پنهان شده است».
پس (با) که در آیۀ مذکور آمده ﴿بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ١٧﴾، (با) سببی است، یعنی به سبب اعمالشان داخل جنت میشوند، خداوند متعال اعمالشان را سبب فضل و رحمت خویش قرار داده تا آنان را به واسطۀ آن، داخل بهشت گرداند.
پس برادر و خواهر گرامی! اکنون که دانستی بهشت فقط با فضل و رحمت پروردگار نصیب بندگان میشود، این را هم باید بدانی که رحمت و فضل خداوند با انجامدادن اعمالی که الله رب العزت از آنها خشنود میشود، به دست خواهد آمد.
بنابراین، برای انجام اعمال صالح و کارهای نیک شتاب نما، دستورات پروردگار را بپذیر و حفاظت نما و به راه راست او حرکت کن، در این صورت رحمتهای بیدریغ و فراوان خداوند چنان بر تو میریزد که به وسیلۀ آنها در بهشت برین و فردوس اعلا و در قصرهای جنت داخل شوی.
فاسلك طريق المتقين
وظن خيراً بالكريم
واذكر وقوفك خائفاً
والناس في أمر عظيم
إما إلى دار الشقاوة
أو إلى العز المقيم
فاغنم حياتك واجتهد
وتب إلى الرب الرحيم
ترجمه: بنابراین، راه پرهیزگاران را در پیش گیر، و نسبت به خداوند کریم گمان خیر داشته باش.
و به یاد آور آن هنگامی را که در حضور پروردگار ترسان و لرزان قرار میگیری (در حالی که) مردم در بلا تکلیفی و بحران بزرگی به سر میبرند.
شرایط آنها از دو حال خارج نیست، یا به سوی سرای بدبختیها و جهنم میروند، یا به عزت جاویدان در بهشت برده میشوند.
بنابراین، لحظات زندگی خود را غنیمت بشمار و بکوش و به پیشگاه پروردگار مهربان و بخشنده توبه کن.
[۳۲]صحیح مسلم: ۴ / ۲۱٧۰.