حديث ۲۶
از ابى‌هریرهسروایت است که رسول اکرم جفرمود: «كُلُّ سُلاَمَى مِنَ النَّاسِ عَلَيْهِ صَدَقَةٌ كُلَّ يَوْمٍ تَطْلُعُ فِيهِ الشَّمْسُ: تَعْدِلُ بَيْنَ اثْنَينِ صَدَقَةٌ، وَتُعِينُ الرَّجُلَ فِي دَابَّتِهِ فَتَحْمِلُهُ عَلَيْهَا أَوْ تَرْفَعُ لَهُ عَلَيْهَا مَتَاعَهُ صَدَقَةٌ، وَالْكَلِمَةُ الطَّيِّبَةُ صَدَقَةٌ، وَبِكُلِّ خَطْوَةٍ تَمْشِيهَا إِلَى الصَّلاَةِ صَدَقَةٌ، وَتُمِيطُ الأَذَى عَن الطَّرِيقِ صَدَقَةٌ» [۲۵].
«بر هر پیوندی از بـدن مـردم صدقه‌ای است. هر روزی در آن آفتاب بیرون مى‌آید و بین دو تن اصلاح و تعادل به وجود مى‌آوری، برای تو صدقه‌ای است؛ و وقتی به فردی کمک مى‌کنی تا بر چارپایش سوار شود یا بارش را بر آن بگذارد، برای تو صدقه‌ای است؛ و سخن و گفتار خوب برای تو صدقه‌ای است؛ و هرگامی که به سوى نماز برمیداری، برای تو صدقه‌ای است؛ و در آنچه از سر راه مردم برمیداری و دور مى‌کنی تا به آنها آزار نرسد، برای تو صدقه‌ای است».
[۲۵] رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ وَمُسْلِمٌ.