جواب
۱- قرآن مصدر مترادف برای قرائت است خداوند در سورۀ قیامه آیه‌های ۱۷ و ۱۸ می‌فرماید: ﴿إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ ١٧ فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ ١٨﴾قرآنه, یعنی قرائت آن سپس از معنای مصدری نقل شده و اسم برای کلام معجز و نازل شده به محمد بن عبدالله جگردیده است.
۲- بر کلام نازل شده از طرف خدا به رسول اکرم و نوشته شده در مصحف که با تواتر از آن حضرت نقل شده و با تلاوتش اظهار بندگی خدا می‌کند.
۳- برای هدایت مردم و به عنوان معجزه آن حضرت, در اثبات نبوتش.
۴- از زمان مبعوث‌شدن پیامبر شروع شده و تا نزدیک وفاتش ادامه یافت.
۵- برای اطمینان و استواری قلب پاک پیامبر ﴿كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِۦ فُؤَادَكَۖ وَرَتَّلۡنَٰهُ تَرۡتِيلٗا ٣٢﴾[الفرقان: ۳۲]. «اینگونه (قرآن را به تدریج نازل مىکنیم) تا قلبت را با آن استوار سازیم، و آن را بر تو آرام خواندیم».