جواب
۱- باید در میانشان صلح کرد به دلیل فرمودۀ خداوند: ﴿وَإِن طَآئِفَتَانِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱقۡتَتَلُواْ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَاۖ﴾[الحجرات: ۹]. «و اگر دو گروه از مومنان با هم جنگیدند، میانشان صلح برقرار کنید».
۲- باید با آن طائفه جنگ کرد, تا به امر خدا برگردد و تن به صلح دهد.
۳- گمانها و سوء ظنهای بی‌مورد به مردم.
۴- آیۀ ﴿أَيُحِبُّ أَحَدُكُمۡ أَن يَأۡكُلَ لَحۡمَ أَخِيهِ مَيۡتٗا فَكَرِهۡتُمُوهُۚ﴾[الحجرات: ۱۲]. «آیا هیچ‌یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ بی‌گمان از این کار نفرت دارید».
۵- رقیب و عتید. به دلیل فرموده خداوند: ﴿مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ ١٨﴾[ق ۱۸]. «(بنده) هیچ سخنی بر زبان نمی‌آورد مگر آنکه نگهبانی آماده، نزدش حضور دارد».