حكم شرعي مواد مخدر

در گذشته توضیح گردید که مواد مخدر و نشه آور باهمه انواع و اقسامش ضررهاى جسمی، روانی، جانى،‌ مالى، اجتماعى و اخلاقى را در پى دارد؛ بنا براین تردیدى در این نیست که مصرف این گونه مواد بهر شکلی و بهر صورتی باشد - اعم از خوردن، نوشیدن، بلعیدن، بوییدن و یا تزریق- حرام است؛ زیرا اسلام چیز هائى را چون خمر(شراب) با نص صریح و قطعی حرام کرده که فساد و زیان آن از فساد و زیان مواد مخدر کمتر است. (۱۸: ص۱۷۲۲-۱۷۲۳)

اگر نصى هم در این زمینه نمی‌بود، قانون دفع ضرر و سدّ ذرایع فساد به ما مى‏گوید که: استفاده از مواد مخدر حرام است؛ زیرا ضرر بهداشتى، عقلى، روحى، تربیتى، اقتصادى و اجتماعى آن مانند خمر بلکه بیشتر از آنست.

شیخ الاسلام امام ابن تیمیه مى‏گوید: «إن فيها من المفاسد ما ليس في الخمر».(۳: ص ۲۲۴) «حشیش مفاسدى دارد که در خمر نیست».

و از شاگرد ارشدش امام ابن قیم چنین نقل است: «يدخل في الخمر... الحشيشة اللقمة الملعونة». «حشیش، لقمه ملعونه نیز، در حکم خمر است». (۸: ص۴۶۳)