پیشگفتار

سپاس از آن خداست و درود و سلام بر پیامبر خدا جو خاندان و یاران و دوستان آن حضرت باد... و بعد:

سپاس از آن ذاتی است که مساجد را مکانی برای عبادت... آرامشی برای جان‌ها... سکینه‌ای برای دل‌ها، مرغزاری برای ذاکران... تجمعگاهی برای مسلمانان... منبری برای هدایت و ارشاد... و جایی برای سرکوب فساد و گمراهی قرار داد. خداوند متعال می‌فرماید:

﴿فِي بُيُوتٍ أَذِنَ ٱللَّهُ أَن تُرۡفَعَ وَيُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ يُسَبِّحُ لَهُۥ فِيهَا بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ٣٦ رِجَالٞ لَّا تُلۡهِيهِمۡ تِجَٰرَةٞ وَلَا بَيۡعٌ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَإِقَامِ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءِ ٱلزَّكَوٰةِ يَخَافُونَ يَوۡمٗا تَتَقَلَّبُ فِيهِ ٱلۡقُلُوبُ وَٱلۡأَبۡصَٰرُ٣٧ لِيَجۡزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحۡسَنَ مَا عَمِلُواْ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضۡلِهِۦۗ وَٱللَّهُ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٖ٣٨﴾[النور: ۳۶-۳۸].

«در خانه‏هایى که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آن‌ها رفعت‏ یابد و نامش در آن‌ها یاد شود در آن [خانه]ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش مى‏کنند * مردانى که تجارت و داد و ستدى آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زکات به خود مشغول نمى‏دارد و از روزى که دل‌ها و دیده‏ها در آن زیر و رو مى‏شود مى‏هراسند. تا خداوند آنان را به بهترین اعمالی که انجام داده‌اند پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداششان بیفزاید؛ و خداوند به هر کس بخواهد بی حساب روزی می‌دهد».

ای برادر بزرگوار!.

ای کسی که به مسجد پشت می‌کنی... و اسارت خود را در حضور در گلستان مسجد می‌بینی... هر بار که کلمات اذان را می‌شنوی، اعراض و بی‌توجهی می‌کنی... و به گوشه و پناه می‌شتابی... و طنین اذان را که در گستره‌ی آسمان افکنده می‌شود "بشتابید به سوی نماز... بشتابید به سوی نماز"... تنها برای پندگیرندگان می‌دانی!!.

مسجد مشتاق توست... آرزوی حضور تو را دارد تا آبادش سازی... تا مایه‌ی خیر خود گردی... همچنان پنج بار در روز تو را می‌خواند... با ندایی که از خیر و برکت سرشار است... تا شاید دعوتش را اجابت کنی... و خلوتش را با خیر حضورت آباد سازی...

﴿يَٰقَوۡمَنَآ أَجِيبُواْ دَاعِيَ ٱللَّهِ وَءَامِنُواْ بِهِۦ يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُجِرۡكُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ٣١ وَمَن لَّا يُجِبۡ دَاعِيَ ٱللَّهِ فَلَيۡسَ بِمُعۡجِزٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَيۡسَ لَهُۥ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءُۚ أُوْلَٰٓئِكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ٣٢﴾[الأحقاف: ۳۱-۳۲].

«اى قوم ما! دعوت‏کننده‌ی خدا را پاسخ [مثبت] دهید و به او ایمان آورید تا [خدا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و از عذابى پر درد پناهتان دهد*و کسى که دعوت‏کننده‌ی خدا را اجابت نکند در زمین درمانده‏کننده [خدا] نیست و در برابر او دوستانى ندارد آنان در گمراهى آشکارى‏اند».

برادر! ندایش را اجابت کن و هوس را پشت سر بگذار، و در گوشه‌ای از آن رحل اقامت بیفکن و به خود رجوع کن...

صفای دل‌ها در گرو آباد کردن آن است. هیچ سینه‌ای در گستره‌ی مسجد تنگ نمی‌شود. (هیچ کسی در آن ملول و دل آزرده نمی‌گردد) گلستان مسجد به نور هدایت درخشان است و هر بنده‌ی یکتاپرستی را مشمول رحمت خود می‌کند.