برادر! مسجد، مشتاق توست

۲ـ ثواب نماز جماعت:

ثواب نماز جماعت بر هیج کسی پوشیده نیست.

رسول خدا جمی‌فرماید: «نماز جماعت بیست و هفت مرتبه از نماز فرادی برتر است». (روایت بخاری و مسلم).

نمی‌دانم چگونه مسلمانی در این خیر فراوان کوتاهی می‌کند و خانه‌اش را ترجیح می‌دهد و در آن نماز می‌خواند، گویی آن مقداری که برای رهایی از دوزخ و ورود به بهشت لازم است برای خود تضمین کرده است.

پس‌ای برادر! مبادا خودت را به اشتباه بیندازی و از این پاداش بزرگ محروم بمانی و نکند تحت تأثیر کسی قرار بگیری که ایمانش ضعیف و دین داری‌اش سست است و خانه‌ی خود را بر خانه‌ی خدا و هوای نفس را بر اوامر الهی ترجیح می‌دهد.

از ابوهریره نقل است که رسول خدا جفرمود: «هیچ نمازی برای منافقان، سنگین‌تر از نماز صبح و عشاء نیست. اگر می‌دانستند که این دو چقدر فضیلت دارند، ولو سینه خیز به سوی آن‌ها می‌آمدند». (روایت بخاری و مسلم).

در صفات منافقان اندیشه کن، نشانه‌ی آن‌ها این است که نسبت به ادای نماز صبح و نماز عشاء سرسنگین هستند... پس مؤمن چگونه برای خود راضی می‌شود که یکی از صفات نفاق را کسب کند؟!! و خود را از پاداش بزرگ محروم سازد.

رسول خدا جمی‌فرماید: «هر که نماز عشاء را به جماعت بخواند، حکم احیای یک نیمه شب و هرکه نماز عشاء و نماز صبح را به جماعت بخواند، حکم احیای یک شب کامل را خواهد داشت». (روایت ترمذی).

بسیاری از جوانان از رفتن به مسجد، به خاطر ناتوانی یا دوری مسجد و از این قبیل بهانه‌ها عذر می‌آورند... حال اگر به یک مسابقه ورزشی یا خوشگذارانی در بیابان! دعوت شوند، همچون یک سوار جنگجو عازم آن خواهند شد.

ابن ام مکتوب مؤذن، از رسول خدا به خاطر سختی راه منتهی به مسجد سؤال می‌کند و از حضرت می‌خواهد که او را معذور دارد و می‌گوید: ‌ای رسول خدا! راه مدینه مملوء از حشرات موذی و جانوران درنده است. رسول خدا فرمود: هر گاه اذان را شنیدی «بشتاب به سوی نماز، بشتاب به سوی رستگاری» به سوی مسجد رهسپار شو.

دیگر اینکه حضور در نماز جماعت از عوامل تقویت ایمان و سرکوبی شیطان است.

از ابودرداء نقل است: از رسول خدا جشنیدم که می‌فرمود: «هیچ سه نفری در روستا یا بیابانی وجود ندارد که در میان آن‌ها نماز اقامه نشود، جز آنکه شیطان بر آن‌ها مستولی شده است. پس بر شما باد خواندن نماز به جماعت چرا که گرگ تنها گوسفندان دور افتاده را می‌درد».

از ابوسعید نقل است که رسول خدا جفرمود: «هر گاه دیدید که کسی به مساجد عادت پیدا کرده، گواه ایمان او باشید. خدای عزّ وجل می‌فرماید:

﴿إِنَّمَا يَعۡمُرُ مَسَٰجِدَ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ﴾[التوبة: ۱۸].

«تنها کسانی که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، مساجد خدا را آباد می‌کند».

پس خوشا به حال کسی که دلش را به مساجد پیوند زده... و آن‌ها را نور چشم خود قرار داده... از آن‌ها آرامش طلب می‌کند... و در آن‌ها به دنیال طمأنینه و آسایش است... و از فتنه‌ها و خواهش‌های دنیوی به آن پناه می‌برد... به تلاوت قرآن مشغول می‌شود... از عذاب ترس دارد... و از حساب و کتاب خائف است... مراقب امور اخروی خود هست و به رحمت پروردگارش امید می‌بندد!.

از ابوهریرهسنقل است که پیامبر جفرمود: «هفت نفر را خدا در روزی که سایه‌ای جز سایه‌ی او نیست، زیر سایه‌ی خود گرد می‌آورد: امامی عادل، جوانی که در عبادت و پرستش خدای عزّ و جل پرورش یافته، کسی که دلش به مساجد پیوند خورده، دو نفری که به خاطر خدا با یکدیگر دوستی می‌کنند، و گرد آمدن و جدا شدنشان به خاطر اوست، مردی که زنِ با حسن و جمالی او را (به زنا) فرا خواند، و مرد می‌گوید: من از خدا ترس دارم، کسی که صدقه داده، و آن را پنهان کرده تا جایی که دست چپ او از چیزی که دست راستش انفاق کرده، خبر ندارد و مردی که خدا را در خلوت یاد کرده و چشمانش پر از اشک شده است».

مسلمان نباید خود را به اشتباه بیندازد و با بهانه‌های واهی خود را فریب دهد... چرا که او به تنهایی در برابر خدا خواهد ایستاد، و به اطراف خود نگاه می‌کند ولی جز آنچه را که از پیش فرستاده نمی‌یابد!!.

پس برادر بزرگوار! مراقب باش که مرگ تو را غافلگیر می‌کند... و همه چیز از دستت می‌رود... در حالی که تو از مساجد رویگردان بودی... به سرگرمی‌ها روی می‌آوردی... در نمازها کوتاهی می‌کردی... گاهی نماز می‌خواندی و گاهی منحرف می‌شدی... خداوند من و شما را در آنچه موجب محبت و خشنودی اوست اوست توفیق دهد و ما را از آبادگران خانه‌ی خود گرداند.