برادر! مسجد، مشتاق توست

۲ ـ پوشاندن گناهان:

هر قدمی که بر می‌داری، خدا به وسیله‌ی آن گناهانت را می‌ریزد و تو را به درجاتی بالا خواهد برد. رسول خدا جدر این زمینه می‌فرماید: هرگاه بنده‌ی مسلمان ـ یا مؤمن ـ وضو بگیرد و صورتش را بشوید، هر گناهی که با چشمان خود مرتکب شده باشد با آب یا آخرین قطره‌ی آب از صورتش خارج می‌شود، و هرگاه دستانش را بشوید، هر گناهی را که با دستانش انجام داده باشد، با آب یا آخرین قطره‌ی آب، از دستانش خارج می‌شود، تا آنکه از گناه پاک گردد. (روایت مسلم).

هرگاه به مسجد می‌روی، گام‌هایت را کوتاه کن تا شاید با این گام‌ها، گناهانت آمرزیده شوند.

به سوی مسجد قدم بر می‌داری در حالیکه مایه‌ی تقرب تو به خداست و جایگاه تو را به درجات تقوی و بهشت بالا می‌برد.

برادر... به یاد داشته باش که همه مردم گام بر می‌دارند... ولی گام تو به سوی مسجد، نزد خداوند سبحان، جایگاه والایی دارد... و گامی است برای ذکر و یاد خدا... قدمی برای پاسخ به ندای او... استجابت اوامر او... رغبت به فضل او.. خوف از شدت او... و علاقه به ذات و صفات اوست.

از اینجا در می‌یابیم پاداش از جنس عمل است... و هرچه گام بر داری، به فضل و جود خدا امیدوار خواهی شد... چرا که خداوند سبحان، گام‌های تو را مایه‌ی پوشاندن گناه‌هایت قرار می‌دهد تا با آمرزش آن‌ها به امید خود دست یابی و از رستگاران باشی.

رسول خدا جهم به عبادت خدا از طریق گام برداشتن به سوی مساجد فرا می‌خوانَد و می‌فرماید: شما را از آنچه خدا به وسیله‌ی آن گناهان را می‌ریزد و به درجات والا می‌رساند خبر دهم؟ گفتند: بله‌ای رسول خدا! فرمود: وضو گرفتن هنگام انجام امور ناپسند، رفت و آمد بسیار به مساجد و انتظار نماز را پس از هر نماز کشیدن. به این ریسمان چنگ بزنید. به این ریسمان چنگ بزنید. (روایت مسلم).

این مایه‌ی خسران و بی‌توجهی... و حسرت بزرگی است... که مسلمان ندای رستگاری را که او را صدا می‌زند بشنود... و از عظمت و والایی گام برداشتن خود... و از ثواب و خشنودی خدا در صورتی به سویش بیاید خبر داشته باشد... سپس از آن روی بگرداند و دنباله رو هوس خویش شود...

این عبادت آشکاری... در لحظات اندکی است... که نه مایه‌ی زیان در معامله‌ای می‌شود و نه لذتی را از بین می‌برد... بلکه خود، لحظاتی است مملوء از لذت و سعادت!.

چه زیانکار کسی که این لحظات را به متاع اندکی بفروشد... و از آن‌ها روی گردان شود... و در خانه خود سرگرم... یا به معاملات خود مشغول... یا در اتومبیل خود مسرور و خوشحال... یا در محرمات غرق... یا به دنبال تماشای فیلم و سریال... و یا رقص و آواز باشد...

چه رستگار کسی که این لحظات را بر سایر اعمالش ترجیح دهد... و آن‌ها را جزء والاترین آرزوهای خود بداند... پس با آرامش و سکون به سوی مسجد گام بردارد تا رضای خدا و سرای آخرت را طلب کند... و آب وضو، سرد و سلامت بر چهره و دست‌ها و پاهایش جاری شود... و پوست او را شاداب گرداند... احساس خود را تسکین دهد و جان خود را تهذیب کند... و وقتی به خانه‌ی خدا می‌رسد جز اطمینان و آرامش در قلبش نیست که او را برای خاکساری در برابر خالق هستی آماده گردانده است!!.

از پیامبر جنقل است: هرکه در خانه‌ی خود پاکی ورزد سپس به یکی از خانه‌های خدا رهسپار شود، تا یکی از واجبات خدا را به جای آورد، گام‌هایش یکی گناه را پاک می‌کند و دیگری مقام او را بالا می‌برد. (روایت مسلم).