حقوق صحابه ش
عقل و عرف و اخلاق و شریعت تقاضا می‌کند که اگر کسی به ما خوبی و احسانی کند احسانش را جبران کنیم، صحابه جانباز و فداکار تمام هستی شان را در راه خدا قربان کردند و تا آخرین رمق حیات بخاطر نشر و دفاع و پاسداری از اسلام فداکاری نمودند، تا ما انسانهای نمک نشناس را از کفر و شرک و عذاب دوزخ نجات دهند، اما امروز که ما به لطف خداوند و برکت شریعت و زحتهای رسول الله صو جانفشانی‌های صحابه بزرگوارشان سنگ اسلام به سینه می‌زنیم و کلید بهشت و دوزخ تقسیم می‌کنیم نه تنها از جان فشانی‌ها و فداکاری‌های آن سرداران و طلیعه داران و جان برکفان و فدائیان حقیقی اسلام یادی نمی‌کنیم و تشکری نمی‌کنیم که در عوض لعنت و نفرین و ناسزا به آنان هدیه می‌کنیم!!.
به به! کسی نیست از ما بپرسد که اگر عمر فاروق نبود و فداکاری سعد ابن ابی وقاص و سایر صحابه شنبود آیا باز هم امروز ما مسلمان بودیم؟ یا اینکه درفش کاوینی را به دوش می‌کشیدیم و آتشکده می‌افروختیم؟! عقل و دانش و منطق تقاضا می‌کند که انسان نمک نشناس نباشد، هر ملت عاقل و با فرهنگ و متمدنی به شخصیتهای ملی و مذهبی خودش که به نوعی زحمت کشیده و خدمت کرده‌اند احترام می‌گذارد و از آنان تجلیل می‌کند، هر ملتی را می‌توانید مثال بزنید، اما تعجب است که ما به کسانی که باعث نجات و رستگاری ابدی ما شده‌اند لعنت و نفرین می‌کنیم!! علاوه بر آن که ما از لحاظ تاریخی به این شخیت‌ها مدیون هستیم از لحاظ دینی هم نصوص فراوانی وجود دارد که احترام آنان را بر ما واجب می‌کند.
پرسش ما این است که أليس منکم رجل رشيد؟ آیا نیستند عاقلانی که بیندیشند و بفهمند و این بساط لعنت و نفرین را بر چینند؟ کافی نیست؟
این تمدن و تکنولوژی و کامپیوتر و انترنت هنوز نتوانسته ما را قانع کند که از لعنت کردن دیگران آن هم کسانی که هزار و چهار صد سال پیش از دنیا رفته‌اند چیزی جز گناه و کینه و تفرقه و عذاب وجدان حاصل نمی‌شود؟!.
خوشبختانه بسیارند کسانی که درک می‌کنند و می‌فهمند، امیدواریم که دائره این دانش و بینش گسترده‌تر شود تا وحدت واقعی امت اسلامی زودتر تحقق یابد. چنین باد.