صد وصیت پیامبر

۱۴- حقوق و حرمت معابر عمومی

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «إِيَّاكُمْ وَالْجُلُوسَ عَلَى الطُّرُقَاتِ». فَقَالُوا: مَا لَنَا بُدٌّ إِنَّمَا هِيَ مَجَالِسُنَا نَتَحَدَّثُ فِيهَا، قَالَ: «فَإِذَا أَبَيْتُمْ إِلاَّ الْمَجَالِسَ فَأَعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهَا» قَالُوا: وَمَا حَقُّ الطَّرِيقِ؟ قَالَ: «غَضُّ الْبَصَرِ، وَكَفُّ الأَذَى، وَرَدُّ السَّلامِ، وَأَمْرٌ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهْيٌ عَنِ الْمُنْكَرِ».[متفق‌علیه]

از ابوسعید خدریسروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «از نشستن در معابر عمومی اجتناب کنید». مردم گفتند: یا رسول ‏الله! چاره ای جز این نداریم زیرا آنجا، محل نشستن و سخن گفتن ما است. رسول ‏الله جفرمود: «اگر چاره‌ای جز این ندارید، پس حق راه را مراعات کنید». پرسیدند: یا رسول ‏الله! حق راه چیست؟‏ فرمود: «حفاظت چشم‌ها، اذیت نکردن عابران، جواب دادن سلام و امر به معروف و نهی از منکر».