صد وصیت پیامبر

۴۰- پاداش راستگویی

عَنْ عَبْدِاللَّهِ بنِ مَسْعُوْدٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «إِنَّ الصِّدْقَ يَهْدِي إِلَى الْبِرِّ، وَإِنَّ الْبِرَّ يَهْدِي إِلَى الْجَنَّةِ، وَإِنَّ الرَّجُلَ لَيَصْدُقُ، حَتَّى يَكُونَ صِدِّيقًا، وَإِنَّ الْكَذِبَ يَهْدِي إِلَى الْفُجُورِ، وَإِنَّ الْفُجُورَ يَهْدِي إِلَى النَّارِ، وَإِنَّ الرَّجُلَ لَيَكْذِبُ حَتَّى يُكْتَبَ عِنْدَ اللَّهِ كَذَّابًا». [متفق علیه]

عبدالله بن مسعودسمی گوید: نبی اکرم جفرمود: «همانا راستگویی، انسان را بسوی نیکی، رهنمون می کند. و نیکی، انسان را به بهشت می رساند. و شخص، به اندازه ای راست می گوید که در زمره ی صدیقین قرار می گیرد. و همانا دروغگویی، انسان را بسوی فسق و فجور سوق می دهد. و فسق و فجور، انسان را به جهنم می‌کشاند. و شخص، به اندازه ای دروغ می‌گوید که نزد خداوند، در زمره ی دروغگویان نوشته می شود».