صد وصیت پیامبر

۴۱- عدالت نمودن بین فرزندان

عَنْ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍt قَالَ: تَصَدَّقَ عَلَيَّ أَبِي بِبَعْضِ مَالِهِ فَقَالَتْ أُمِّي عَمْرَةُ بِنْتُ رَوَاحَةَ: لاَ أَرْضَى حَتَّى تُشْهِدَ رَسُولَ اللَّهِ ج، فَانْطَلَقَ أَبِي إِلَى النَّبِيِّ جلِيُشْهِدَهُ عَلَى صَدَقَتِي، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَفَعَلْتَ هَذَا بِوَلَدِكَ كُلِّهِمْ»؟ قَالَ: لاَ، قَالَ: «اتَّقُوا اللَّهَ وَاعْدِلُوا فِي أَوْلاَدِكُمْ». فَرَجَعَ أَبِي، فَرَدَّ تِلْكَ الصَّدَقَةَ. [متفق علیه]

نعمان بن بشیرt می گوید: پدرم بخشی از مالش را به من بخشید. مادرم؛ عمره دختر رواحه؛ گفت: تا رسول الله جرا گواه نگیری، من راضی نخواهم شد. پدرم نزد رسول خدا جرفت تا آنحضرت جرا بر این هدیه اش، گواه بگیرد. رسول الله جفرمود: «آیا به سایر فرزندانت نیز چنین هدیه ای داده ای»؟ گفت: خیر. فرمود: «از خدا بترسید و میان فرزندانتان با عدالت، رفتار کنید». نعمان می-گوید: آنگاه، پدرم برگشت و بخشش خود را پس گرفت.