جواب شبهه پنجم:
لازم به ذکراست که ما شفاعت رسول الله جرا انکار نمی‌کنیم و خود را نیز از آن بری نمی‌نماییم بلکه او را شفاعت کننده‌ی کسی که شفاعتش پذیرفته شده می‌دانیم و به شفاعتش امیدواریم؛ اما باید دانست که شفاعت همه از آن خداست. آن‌جا که می‌فرماید: .﴿قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا﴾[الزمر: ۴۴] «بگو که شفاعت همه از آن خداست.»واین شفاعت بدون اجازه‌ی خداوند ممکن نمی‌باشد: ﴿مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ﴾[البقرة: ۲۵۵] «کیست که بتواند نزد وی بدون اذن وی شفاعت نماید؟»و آن‌گاه جز برای کسی که خداوند اجازه داده است شفاعت نمی‌شود. خداوند صاحب عزت می‌فرماید: ﴿وَلَا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى﴾[الأنبیاء: ۲۸] «شفاعت نمی‌کنند جز برای کسانی که انتخاب و برگزیده شده-اند.»و خداوند تنها از توحید راضی است: ﴿وَمَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلَامِ دِینًا فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ﴾[آل عمران: ۸۵] «هرکس غیر از اسلام دینی را طلب کند هرگز از وی پذیرفته نمی‌شود.»حال که شفاعت همه از آن خداست و در صورتی که الله اجازه ندهد محقق نمی‌گردد و پیامبر اسلام و غیر از او از بقیه‌ی انبیاء در مورد کسی شفاعت نکرده‌اند مگر این‌که خداوند بر شفاعتش اجازه داده باشد، بنابراین شفاعت را از خدا بخواهید و بگویید: «اللهم لا تحرمنی شفاعته، اللهم شفعه فی»:«پروردگارا از شفاعت او مرا محروم مگردان، بار الها شفاعت او را در مورد من بپذیر.» و امثال این دعاها.