هدف از انتخاب سخن از معاويهس
شاید کسی سوال کند که چرا معاویه را انتخاب نمودهام، و به طور خصوص از وی صحبت میکنم نه کسی دیگر؟
در جواب این سوال میتوان گفت: کلام یکی از سلف صالح به نام ابو توبه الحلبی میباشد که حرف مشهور خود را گفته است که میگوید: معاویه بن ابی سفیان حجاب یاران رسول الله صمیباشد، کسی که این حجاب را بر دارد برای بقیۀ اصحاب هم جرأت حرف زدن را به خود میدهد.
پس کسی که در مورد معاویه به خود جرأت میدهد که صحبت نابهجا کند که شایستۀ وی نباشد، در نتیجه به آسانی در مورد دیگران هم چنین حرفی را خواهد گفت، بلکه کار در معاویه اتمام نخواهد شد، بلکه از معاویه هم فراتر میرود و به دیگران هم خواهد رسید، که به مراتب از وی بهتر و بزرگترند.
یعنی ابوبکر صدیقسو بعد از آن به عمر، عثمان، علیب و غیر آنها از اصحاب که در واقع در حق آنها گفتههای گفته شده است!!
در واقع آنچه برای آنها حاصل شده است از گفتارهائیکه اهل آن بوده و شایان آن بودهاند، در واقع آن کلام لایق آنها است - رضای خدا بر آنها باد و آنها را در قیامت راضی کند - در واقع آنچه از خوبی در مورد آنها یاد شده است سپاسی است برای آنکه آن کلام را گفته و از آن حاصل شده است.
به همین دلیل است، ذکر آن گذشتهگانی که در حق آن خوبان (صحابه) صحبت کردهاند و یاد آنها ورد زبان ما است، چون گفتار زیبای آنها (سلف صالح) ذکر میشود، بر روانشان درود فرستاده میشود و در مورد آنها به خوبی یاد میشود زیرا آنچه که لایق و شایان صحابۀ رسول الله صاست انجام دادهاند، رضای خدا بر تمام اصحاب باد. اما کسی که در مورد اصحاب سخنی بگوید که شایان آنها نباشد در حقیقت به آنها زیان نرسانیده است بلکه خود وی است که ضرر کرده است زیرا آنها (رضی الله عنهم وأرضاهم) به آن عملی که انجام دادهاند رسیدهاند در واقع هم، خیر فراوانی پیش خود گذاشتهاند و کارهای بسیار بزرگی همراه رسول الله انجام دادهاند، و آن کسی که دربارۀ آنها صحبت بیمورد میکند در حقیقت به آنها نتوانسته ضرر برساند بلکه به خود ضربه وارد کرده است، مهمتر از این، آن حرفهائیکه به آنها گفته میشود حسنات و خوبی آنها را بیشتر میکند، و درجۀ آنها را مرتفعتر، چون وقتی کسی که بدون دلیل در مورد آنها صحبت میکند از حسنات گوینده برداشته میشود و به آنها داده میشود، اگر حسنات و اعمال نیک داشته باشند. و اگرآن فرد خوبی نداشته باشد: چنانچه در ضربالمثل است: صدای سگها به ابر ضرر نمیرساند.