دیدگاه منصفان درباره معاویه بن ابی سفیان

مقدمه

مقدمه

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٢ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ٣ مَٰلِكِ يَوۡمِ ٱلدِّينِ٤ إِيَّاكَ نَعۡبُدُ وَإِيَّاكَ نَسۡتَعِينُ٥ ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ٦ صِرَٰطَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمۡتَ عَلَيۡهِمۡ غَيۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَيۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّينَ٧[الفاتحة: ۱-٧].

اللهم صلِّ على محمد وعلى آل محمد كما صليت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم إنك حميد مجيد، اللهم بارك على محمد وعلى آل محمد كما باركت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم إنك حميد مجيد، اللهم ارض عن الصحابة أجمعين، ومن تبعهم بإحسان إلى يوم الدين، وعنا معهم بمنك وكرمك يا أرحم الراحمين،﴿رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ١٠. اما بعد:

برادران گرامی: این کتاب سخن از معاویه‌ی بن أبی سفیانبمی‌باشد که شامل ذکر بعضی از اظهار نظرهای اهل انصاف در مورد وی می‌باشد.

و من نمی‌خواهم در این کتاب در مورد نسب، زندگانی، گفتارها و غیر آن‌ها صحبت کنم. بلکه منحصراً در یک جهت مشخصی می‌خواهم صحبت کنم، آن‌هم گفتار (اظهار نظر) اهل انصاف در وی می‌باشد. آن‌ها (اهل انصافی) که خداوند به آن‌ها توفیق عنایت فرمود تا در راه راست و درست حرکت کنند، و در مورد معاویه سخن‌هائی به زبان آورند که شایستۀ وی و مناسب منزلتش باشد، و دچار اشتباهی نشوند که افرادی به آن مبتلا شده‌اند که توفیق الهی همراه آن‌ها نبوده، و به آن چیزی که سلامت، نجات و سعادتشان در آن است دست پیدا نکرده‌اند.

معاویه‌ی بن ابی سفیان یکی از صحابه است. که خداوند آن‌ها را به صحبت و همراه بودن با رسول الله صگرامی داشته است، و هر صحبتی که در مورد فضیلت صحابه گفته شده به طور عموم، در حقیقت معاویه هم در آن داخل می‌شود، و از اصحاب و یاران رسول الله صگفتارهای وجود دارد، مخصوص و در مورد معاویه بیان شده است، به طوریکه شایستۀ وی باشد، در موردش صحبت شود. رضای خدا بر وی باد و آن چیزی که من می‌خواهم در اینجا وارد کنم سخن خود من نیست، بلکه هر چیزی که نوشته شده است فقط به نقل از کتابهائی است که مؤلفین آن‌ها تلاش ستودنی در این مورد انجام داده‌اند، در خدمت کردن به سنت نبوی و در بیان آن چیزی که باید برای صحابه انجام داده شودش ، پس من به این جمله آغاز می‌کنم: که تمام اصحاب را در بر می‌گیرد بدون استثنا، که معاویه هم جزء آن‌ها است، سپس سخن مخصوصی که تنها متعلق به معاویهساست وارد می‌کنم.