نواقض إسلام
بدانکه نواقض إسلام ده چیز است:
اول: شـرک آوردن در عبادت خـدای یکتا و برای او شریک قائل شدن.
خداوند مى‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ﴾[النساء: ۱۱۶].
«خـداوند نمى‌بخشد که به او شرک آورده شود، و جز آن را برای هرکس که بخواهد، مى‌آمرزد».
و مى‌فرماید: ﴿مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ﴾[المائدة: ٧۲].
«بى‌گمان کسى که به خداوند شرک آورد، خداوند بهشت را بر او حرام مى‌گرداند و جایگاهش آتش (دوزخ) است، و ستمکاران یاورانی ندارند».
و از جمله شرک در عبادت خـداوند متعال دعا کردن مردگان و طلب مدد خواستن از آن‌هاست، و همچنین نذر کردن و ذبح و قربانی برای آن‌هاست.
دوم: کسیکه بین خود و بین خدا واسطه قرار دهد و از آن واسطه چیزی بخواهد (یعنی دعای خود را متوجه او سازد) و از او شفاعت بطلبد و بر او تـوکل کند، چنین اشخاصى اجماع علماء و دانشمندان اسلام بر کفر آنان است.
سـوم: کسیکه مشرکان را کافر نداند، و یا اینکه در کفر آن مشرکان شک و تردید داشته باشد، و یا اینکه مذهب آن مشرکان را صحیح بداند کافر است.
چهارم: کسیکه اعتقاد داشته باشد که هدایت و دستورهای غیر رسـول اکرمصکامل‌تر و بهتر است از هدایت و دستورهای رسـول اکرمص، و یا اینکه بگوید حکم و قضاوت غیر رسول اللهصبهتر است از حکم و قضاوت پیامبرص، مانند کسانیکه حُکم و قضاوت طواغیت (قوانین رسمی کشوری) را که غیر شرعی باشد بر قوانین شرعی و دینی برتری مى‌دهند و این‌ها همه کافر مى‌باشند.
پنجم: کسیکه به چیزی از آنچه رسول اللهصبرای امت اسلامی از هدایت بشری و قضاوت و حُکم به قرآن و سنت آورده، بُغض ورزد، اگرچه به آن حکم عمل کند، در حالیکه از آن نفرت دارد، باز هم جزو کافران مى‌باشد.
خداوند متعال مى‌فرماید: ﴿ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَرِهُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأَحۡبَطَ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٩﴾[محمد: ٩].
«این از آن است که آنان آنچه را که خدا نازل کرده است ناخوش داشتند، در نتیجه خداوند اعمالشان را تباه کرد».
ششم: هر کسیکه به چیزی از دین مبین اسلام مسخره و ریشخند کند، همان دینی که رسـول الله صآنرا از طرف خداوند آورده، و یا از ثواب و نیکی وپاداش آن، ویا از جزا وعقاب وکیفر آن، کافر شود.
خداوند مى‌فرماید: ﴿قُلۡ أَبِٱللَّهِ وَءَايَٰتِهِۦ وَرَسُولِهِۦ كُنتُمۡ تَسۡتَهۡزِءُونَ ٦٥ لَا تَعۡتَذِرُواْ قَدۡ كَفَرۡتُم بَعۡدَ إِيمَٰنِكُمۡ﴾[التوبة: ۶۵-۶۶].
«بگو: آیا بخدا و آیات او و رسولش ریشخند مى‌کردید؟ عذر نیاورید، به راستی که پس از ایمانتان کفر پیشه کردید».
هفتم: سحر و جادوگری و آنچه شامل آن مى‌شود از قبیل طر و دستی بین دوستان و جلبِ آن برای دیگران و کسى که آنرا انجام دهد، و یا از آن راضی شود کافر گردد، خداوند مى‌فرماید: ﴿وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنۡ أَحَدٍ حَتَّىٰ يَقُولَآ إِنَّمَا نَحۡنُ فِتۡنَةٞ فَلَا تَكۡفُرۡ﴾[البقرة: ۱۰۲].
«و (آن دو فرشته)به هیچ کسى (جادو) نمى‌آموختند مگر آنکه مى‌گفتند: ما تنها (مایه) آموزنی هستیم، پس (با به کارگیری جادو) کافر مشو».
هشتم: پشتیبانى کـردن از مشرکان و یاری کردن آنان بر ضد مسلمانان، خداوند مى‌فرماید: ﴿وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ﴾[المائدة: ۵۱].
«و هرکس از شما آنانرا (یهود و نصاری) دوست گیرد، براستی که خود از آنان است، بى‌گمان خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمى‌کند».
نهم: کسیکه معتقد باشد که بعضى از مردم مى‌توانند از شریعت و دین محمدصخارج شوند کافر مى‌باشد.
خـداوند مى‌فرماید: ﴿وَمَن يَبۡتَغِ غَيۡرَ ٱلۡإِسۡلَٰمِ دِينٗا فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡهُ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٨٥﴾[آل‌عمران: ۸۵].
«و هرکس دینى جز اسلام بجوید، هرگز از او پذیرفته نمى‌شود و او در آخرت از زیانکاران است».
دهم: روی گردانی و اعراض نمودن از دین خدا و نیاموختن اسلام و عمل نکردن به آن.
خداوند مى‌فرماید: ﴿وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِۦ ثُمَّ أَعۡرَضَ عَنۡهَآۚ إِنَّا مِنَ ٱلۡمُجۡرِمِينَ مُنتَقِمُونَ ٢٢﴾[السجده: ۲۲].
«و کیست ستمکارتر از کسى که به آیات پروردگارش پند یابد، آنگاه از آن روی بگرداند، بى‌گمان ما از گناهکاران انتقام خواهیم گرفت».
و در تمامی این نواقض و مخالفت‌ها بین اینکه انسان جـدی باشـد و یا اینکه شوخی کنـد و یا از انجام آن بترسد، هیچ فرقی وجود ندارد، مگر کسیکه مکره یعنی مجبور شود به انجام آن عمل در حالیکه او راضى نیست.
و همه این‌ها از گناهان کبیره است که ممکن است مردم در آن واقع گردند.
پس بر مسلمان لازم است از آن‌ها بر حذر باشد و بترسد از اینکه در این گناهان بیفتد و باید از آن اجتناب و دوری ورزد.
پروردگارا! ما از خشم و غضب و عقاب دردناک تو، به تو پناه مى‌بریم.