شرک أكبر بر چهار نوع تقسيم مى‌شود
۱- شرک دعاء و طلب غیر از خدا یعنى : برای حل مشکلات و قضای حاجات.
خداوند مى‌فرماید: ﴿فَإِذَا رَكِبُواْ فِي ٱلۡفُلۡكِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ إِذَا هُمۡ يُشۡرِكُونَ ٦٥﴾[العنکبوت: ۶۵].
«پس چون در کشتى‌ها سوار شوند، خداوند را - در حالى که دین (خود) را برای او خالص مى‌دارند - به دعا خوانند، پس چون آنان را(با آوردن) به خشکی رهایی بخشید، آن هنگام است که آنان شرک مى‌آورند».
۲- شرک در نیت و إرادت و قصد و مقصود.
خداوند مى‌فرماید: ﴿مَن كَانَ يُرِيدُ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيۡهِمۡ أَعۡمَٰلَهُمۡ فِيهَا وَهُمۡ فِيهَا لَا يُبۡخَسُونَ ١٥ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَيۡسَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِلَّا ٱلنَّارُۖ وَحَبِطَ مَا صَنَعُواْ فِيهَا وَبَٰطِلٞ مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ١٦﴾[هود: ۱۵-۱۶].
«هرکس که زندگانی دنیا و تجمّل آن را خواسته باشد، (پاداش) کارهایشان را در آنجا برایشان به تمام و کمال مى‌رسانیم و آنان در آنجا کاستی نبینند. اینان کسانى هستند که در آخرت جز آتش (جهنم) ندارند و آنچه در آنجا (دنیا) کرده بودند، بر باد رفته و آنچه را که انجام مى‌دهند باطل است».
۳- شرک در اطاعت:
خداوند مى‌فرماید: ﴿ٱتَّخَذُوٓاْ أَحۡبَارَهُمۡ وَرُهۡبَٰنَهُمۡ أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَٱلۡمَسِيحَ ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُوٓاْ إِلَٰهٗا وَٰحِدٗاۖ لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ سُبۡحَٰنَهُۥ عَمَّا يُشۡرِكُونَ ٣١﴾[التوبة: ۳۱].
«احبار و رهبانشان را به جای خداوند، به خدایی گرفته‌اند. و (نیز) مسیح بن مریم (را بـه خدایی گرفته‌اند) حال آنکه فرمان نیافته‌اند مگر آنکه معبودِ یگانه را بندگی کنند. معبود(حقی) جز او نیست. او از آنچه شرک مى‌آورند، (بس) پاک (و منزّه) است».
تفسیر این آیه که در آن اشکالى نیست چنین مى‌باشد: [عدم اطاعت علماء و زهّاد و عبّاد در معصیت خدا، و عدم دعای آن‌ها، چنانکه رسول اللهصآنرا برای عدی بن حاتمستفسیر نمودند وقتی که از آن حضرت سؤال کرد که: ما آنان را نمى‌پرستیم! آن حضرت در جواب فرمودند: اطاعت آنان در معصیت خداوند عبادت گفته مى‌شود].
۴- شرک در محبت و دوستى.
خداوند مى‌فرماید: ﴿وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَندَادٗا يُحِبُّونَهُمۡ كَحُبِّ ٱللَّهِ﴾[البقرة: ۱۶۵] [۱۲].
[۱۲] تفسير آن قبلاً ذكر شد.