فصل اول: در بيان آنچه در فضل شيخينبآمده به اختصار

۱ـ از قرآن:

﴿إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ ٱثۡنَيۡنِ إِذۡ هُمَا فِي ٱلۡغَارِ إِذۡ يَقُولُ لِصَٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَاۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَيۡهِ﴾[التوبة: ۴۰]. «اگر شما پیغمبر را یاری ندهید، این حقیقت را بدانید که خدا او را یاری داد، هنگامیکه کافران او را از مکه بیرون کردند درحالیکه ایشان دو نفر (رسول الله ج و یار غار ابوبکر الصدیقس در غار حراء بودند). موقعیکه ابوبکر عرض کرد یا رسول الله، اگر بزیر پای خود بنگرند ما را خواهند دید رسول الله ج فرمود: اندوهگین مباش، برای اینکه خدا با ماست، و خدا آرامش را بر ابوبکر نازل فرمود». یعنی خدای متعال به حفظ و نگهداریش هم پیغمبرش را اطمینان افزود، و هم ابوبکر را آرامش دل بخشود.

مفسرین گفته‌اند کسیکه خدا آرامش بر دل او نازل فرمود ابوبکرس بود وگرنه حضرت رسول ج همیشه بر فرمان خدا آرامش داشت و به یقین یاری خدای اطمینان داشت. امام رازی در تفسیر کبیر خود چند وجه دلیل آورده مبنی بر اینکه نزول سکینه و آرامش بر ابوبکرس بود. در این آیه چند امتیاز برای ابوبکر صدیقس می‌باشد:

۱- اینکه برای یاری پیغمبر ج دست از جان خود شست، و به همراهی پیغمبر خانه و زن و فرزند را وداع گفت و می‌دانست که کفار قریش برای سر رسول الله ج و سر او جائزه معین کرده بودند که هر کس هر یک از آن دو را بیاورد، و یا از محلشان خبر دهد، به او صد شتر جائزه بدهند. درحالیکه علی ابن ابی‌طالبس که در جای حضرت رسول ج خوابیده بود وقتیکه صبح شد، همه کفاریکه دور خانه رسول ج را احاطه کرده بودند، او را دیدند و کاری به او نداشتند.

۲- اینکه خدای متعال او را دومین فرد امت معرفی فرمود، برای اینکه اولین فرد رسول الله ج بود، و دومی ابوبکر الصدیقس بود. و امت اسلام بعد از حضرت رسول ج ابوبکر را اولین و بهترین افراد امت دانسته‌اند.

۳- اینکه لقب یار غار برای صدیق است.

۴- اینکه خدا او را صاحب و یار پیغمبر دانست.

۵- اینکه خدای متعال او را به شرف صحبت در این سفر پر خطر رسانید.

۶- و خدا آرامش را بر ابوبکر نازل فرمود.

و در آیه ۱٧ تا آیه ۲۱ سوره اللیل در قرآن مجید خدای متعال فرمود:

﴿وَسَيُجَنَّبُهَا ٱلۡأَتۡقَى ١٧ ٱلَّذِي يُؤۡتِي مَالَهُۥ يَتَزَكَّىٰ ١٨ وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُۥ مِن نِّعۡمَةٖ تُجۡزَىٰٓ ١٩ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ رَبِّهِ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٢٠ وَلَسَوۡفَ يَرۡضَىٰ ٢١﴾[اللبل: ۱٧-۲۱]. التفسیر: مفسرین گفته‌اند این آیه درباره ابوبکر صدیقس نازل شده است. و دور گرفته می‌شود از آتش دوزخ و پرهیزکارترین فرد امت اسلام. ابوبکر صدیقس که همیشه مال خود را به پیغمبر خدا می‌دهد، و اموال خود را نثار رسول الله ج و در راه او به مصرف می‌رساند، تا خود را پاکیزه سازد، و در خیرات و برکاتی که خدا به پاکان می‌رساند داخل شود. و کسی را نزد ابی بکر دست نعمتی نیست که ابوبکر آن را جزاء دهد. یعنی انفاق او بخاطر بدست آوردن رضای پروردگارش می‌باشد، که برتر از آن است که آنچه برای رضای او نباشد بپذیرد. و خواهد رسید ابوبکرس به رضا و خشنودی از دهش‌های پروردگارش.

در این آیات چندین امتیاز برای سیدنا ابوبکرس است:

٧- اینکه خداوند او را از آتش دوزخ دور می‌دارد تا هیچ‌گاه آتش به او نرسد.

۸- اینکه او پرهیزگارترین افراد امت است.

٩- اینکه او همیشه مال خود را در راه خدا و پیغمبر خدا انفاق می‌کند.

۱۰- اینکه قصد او همیشه پاک شدن و به پاکان رسیدن است، تا خیرات و برکات خداوندی به او برسد.

۱۱- اینکه کسی را نزد او نعمت و منتی نیست که او به انفاق اموال خود آن منت را جبران کند.

۱۲- اینکه انفاق او فقط برای بدست آوردن رضای خداست و خالص برای رضای پروردگار او است، که برتر از آنست که غیر خالص برای خدا را بپذیرد.

۱۳- اینکه خدا او را به خشنودی خواهد رسانید، تا هم خدا از او خشنود و هم او از خدا راضی باشد.

این امتیازات برای هیچ فرد دیگری نیست. اگر بگوئیم نعمت اسلام بر ابوبکر صدیق بوده نعمت اسلام بر ابوبکر و علی و همه امت اسلام است، و در اینجا مقصود مقابله با آن نیست. ابوبکر صدیقس صاحب مال بود، و همیشه اموال خود را در راه پیغمبر خدا بقصد بدست آوردن رضای خدا انفاق می‌کرد. درحالیکه علی مرتضیس در عهد پیامبرمالی نداشت که در راه پیغمبر انفاق کند. و این ابوبکر بود که همیشه در راه خدا انفاق می‌کرد و بردگانی که بر اثر مسلمان شدن مورد شکنجه آقایان خود قرار می‌گرفتند می‌خرید و آزاد می‌کرد. در هر مناسبتی که پیغمبر ج دستور انفاق می‌فرمود ابوبکر بیش از همه انفاق می‌نمود و به نص قرآن مجید که کسی دست احسان بر ابوبکر نداشت که ابوبکر در برابر آن انفاق نماید. بلکه انفاق خالص برای رضای خدا بود. پیش از همه اسلام آورد و از روز اول مسلمان شدن تا روز رحلت رسول الله روحی و ارواح ابی و امی له الفداء در سفر و حضر در شب و روز و در همه‌جا همراه رسول الله بود. که تاریخ عظیم اسلام بر همه این‌ها گواه صدق است. هم در دنیا همه‌جا و همه وقت با رسول الله ج بود و هم در قبر و محل آسودن رسول الله ج یار همراه و نزدیک او است.