اول: - جزاى شخص معتاد به مواد مخدر:
در مورد حرام بودن مواد مخدر و تعین جزای شدید براشخاص معتاد به آن اختلافی در بین علما وجود ندارد، بخاطریکه وی با مرتکب شدن چنین عمل خود را در هلاکت می‌افگند، درحالیکه خداوند انسان را در کتابش ازین عمل منع نموده، می‌فرماید: ﴿وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ﴾[البقرة: ۱٩۵].
ترجمه: «وخود را بدست خویش به هلاکت نیندازید». چنانکه وی بااین نادانی و بی‌پروائی مرتکب تجاوز و جنایت بالای بزرگ‌ترین نعمتی (عقل)که خداوند بروی ارزانی نموده، شده است و خداوند بسبب همین عقل انسان را واداربه طاعت اوامرش نموده است.
مگردر مورد اینکه شخص معتاد به مواد مخدر مستحق چه جزائی میشود؟ آیا جزای شراب بروی لازم میشود یا اینکه سرزنش و تعزیر میشود؟ از علما دو قول روایت شده که رأی راجح وصحیح همان است که جزای شخص معتاد به مواد مخدر همانا فرمان الهی (شلاق) است مانند کسیکه شراب نوشیده باشد، این نظر شیخ الاسلام ابن تیمیه، ابن القیم، امام ذهبی، امام زرکشی و دیگر علمای بزرگ اسلام است.
اسباب راجح بودن این نظریه:
أ- این نظریه علمای بزرگ اسلام می‌باشد.
ب- دلایلی که بر حرام بودن شراب آمده، مواد مخدر باتمامی انواعش چه مایع چه جامد چه نوشیدنی چه خوردنی داخل این حکم است.
ج- این حکم از طرف علمای بزرگ عربستان سعودی وسایر علمای بزرگ جهان اسلام صادر شده چنانکه قبلا ذکر گردید، در این فتوی چنین آمده: ((کسیکه مواد مخدر را استعمال نماید در حق وی حکم شرعی شراب خواری جاری میشود، اما اگر معتاد به این مواد شده باشد و قاضی جزای شلاق را بروی کفایت نبیند، پس میتواند در مورد این چنین اشخاص اجتهاد نماید و تلاش به خرچ دهد تا جزا و سرزنش مناسب برآنها تعین نماید، اگر چه قتل هم باشد)) [۳۲].
[۳۲] مجلة البحوث الاسلامیة ۱۲/٧۸.