مقدمه

إن الحمد لله نحمده ونستغفره، ونستهدیه، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا ومن سیئات أعمالنا، من یهده الله فلا مضل له، ومن یضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شریك له، وأشهد أن محمداً عبده ورسوله، صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم تسلیماً کثیراً. اما بعد:

دعوت، فنی است که دعوتگران صادق بخوبی از عهده آن برمی‌آیند، همانطور که ساختمان سازی و صنعت را بناها و صنعتگران ماهر می‌دانند. تمام هم و غم داعیان باید دعوت باشد و آن را بدرستی به مردم برسانند؛ چرا که آنان، وارثان محمد مصطفی جبشمار می‌روند.

داعیان باید اسباب، نتایج، روش‌ها و تازه‌های دعوت را بررسی کنند و در مورد تعهدی که نسبت به معلم بشریت جبه عهده دارند، از خدا بترسند زیرا آنها، وارثان حقیقی پیامبرانند و کسانی هستند که این امانت بر دوش آنها گذاشته شده است.

لذا هر اشتباهی که فرد داعی مرتکب می‌شود، در امت، تأثیر می‌گذارد. در درجه اول دعوتگران، مسئول اشتباهات و شکست‌ها هستند؛ چرا که آنان ناخدایان کشتی‌ای هستند که اگر آن را به ساحل امنیت سوق دهند، به خواست خدا، نجات پیدا می‌کند.

بدین جهت آدابی وجود دارد که داعیان، باید به آنها آراسته گردند تا پیام آوران هدایت و مشعل داران حق و حقیقت شوند و رسالتشان را آنطور که خدا خواسته است، به انجام رسانند.