نامه ای به لندن

این هم حرف آخر

این هم حرف آخر

در پایان به عنوان مژده‌ای روح پرور از اعماق قلبم خدمت شما و همه هموطنانم که آرزوی آزادی ایران از دست ستمگران کنونی و عباها و عمامه‌های خائن و غدار را دارند عرض می‌کنم که مطمئن باشید این لکه‌های ننگین روزی از دامن پاک ایران زائل خواهند شد و جایشان را عدالت و حق پرستی و اخوت و برادری خواهد گرفت، و ان شاء الله شاهد ایرانی آزاد و متحد و یکپارچه خواهیم بود، لذا از هم اکنون کاری کنیم که آزادی بیان عقیده برای هرکس وجود داشته باشد هیچکس به عقیده کسی توهین نکند، سمپاشی‌ها و تفرقه افگنی‌ها محو و نابود شوند، سانسور فکری و مطبوعاتی وجود نداشته باشد، تفتیش مذاهب برای همیشه معدوم گردد، به هر ایرانی با هر‌ایده و‌اندیشه‌ای که دارد حق گفتن و خدمت بدهیم، باهمه همدردی کنیم، به آنها تسلی دهیم، بر زخم‌هایشان مرهم بگذاریم، آب دیده‌شان را پاک کنیم، حق مظلومین را از ستمگران بگیریم، حق هرکسی را به خودش وا گذار کنیم دست نا پاک دشمنان ایران را کوتاه کنیم، به فرهنگ و رسوم یک دیگر احترام بگذاریم به زبان و لباس یک دیگر احترام قائل باشیم، عقیده هرکسی را نزد خودش محترم است لذا به عقیده کسی توهین نکنیم، آنچه برای خود می‌پسندیم برای دیگران نیز بپسندیم دست ظلم به روی کسی بلند نکنیم دل آزاری نکنیم، خود را برتر و بقیه را کمتر نشماریم، غرور و تکبر را از خود دور کنیم، و خدا را همه‌جا و همه وقت شاهد و ناظر بدانیم، زیرا او مراقب احوال ماست و ما از او هستیم و بسوی او باز خواهیم گشت.

به امید آزادی ایران و حاکمیت اسلام بی‌شائبه و انقلابی و نظام خلافت راشده و عدالت فاروقی.

والسلام على من اتبع الهدى.

عبدالله حیدری

۲۱/۱/ ۱۳٧۰ ش ـ کراچی.