سحر چیست و ساحر کیست؟

سحر عبارت است از آنچه که مخفی بود، و سبب آن نامعلوم است، و برای آن سحر نامیده شده که به واسطۀ اموری پنهانی حاصل می‌شود که چشم آن را درک نمی‌کند [۲۵].

اسلام با سحر و ساحران به مبارزه برخاسته و قرآن در بارۀ کسانی که سحر می‌آموزند می‌فرماید:

﴿وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ﴾[البقرة: ۱۰۲].

«یاد می‌گیرند چیزی را که به ایشان زیان می‌رساند و نفعی برای آنان دربر ندارد».

پیامبر صسحر را از گناه کبیره‌ای به حساب آورده که نابودکننده می‌باشند و ملت‌ها را قبل از افراد نابود می‌سازند، و مرتکبین آن‌ها قبل از آمدن قیامت در دنیا بدبخت می‌شوند، چنانچه می‌فرماید:

«اجْتَنِبُوا السَّبْعَ المُوبقَاتِ قالُوا يا رَسُول اللَّهِ، وما هُنَّ؟ قال: الشِّرْكُ باللَّهِ، والسِّحْرُ، وقَتْلُ النَّفْسِ الَّتي حَرَّمَ اللَّهُ إلاَّ بالحقِّ وأكْلُ الرَِّبَا، وأكْلُ مَالِ اليتيمِ، والتَّوَلِّي يَوْمَ الزَّحْفِ، وَقَذْف المُحصنَاتِ الغَافِلاَتِ الْمُؤمِنَاتِ» [۲۶].

«از هفت چیزی که باعث نابودی می‌باشند پرهیز نمایید. اصحاب پرسیدند یا رسول الله! این هفت چیز کدامند؟ پیامبر اسلام که درود خدا بر او باد، فرمود: شریک قراردادن برای خدا، سحرنمودن، کشتن کسی به ناحق، خوردن ربا، خوردن مال یتیم، فرارکردن در میدان جهاد و روز رویارویی با دشمنان اسلام، تهمت‌بستن به زنان پاکدامن و مؤمن بی‌خبر از گناه».

بعضی از فقهای اسلام سحر را کفر و یا موجب کفر می‌دانند، و بعضی دیگر گفته‌اند: ساحر باید با شمشیر کشته شود «حَدُّ السَّاحِرِ ضَرْبَةٌ بِالسَّيْفِ» [۲٧].

«مجازات جادوگران این است که با شمشیر کشته شود».

تا جامعه از لوث و شر وجودش پاک گردد، قرآن به ما یاد می‌دهد که از شر ساحران به خدا پناه ببریم، چنانچه می‌فرماید:

﴿وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ٤﴾[الفلق: ۴].

«(بگو): به خدا پناه می‌برم از شر زنان ساحره‌ای که در گره‌ها می‌دمند (و به ساحری مشغولند)».

دمیدن به گره از روش و خواص ساحران به حساب می‌آید. در حدیث آمده است:

«من نفث في عقدة فقد سحر ومن سحر فقد أشرك» [۲۸].

«کسی که در گرهی بدمد، سحر کرده و کسی که سحر کند به خدا شرک ورزیده است» [۲٩].

و همچنان فقه‌ای از اهل باطل مجالس رقص و سرود و طنبور و غیره برقرار می‌کنند و در دوران سماع نغمه و طرب و سرودها و لهویات خود را مست و مدهوش نمایان می‌کنند و کلمات شرکیه و نامناسب را در بارۀ خداوند متعال به زبان جاری می‌کنند که این همه کلمات و اعمال ولو این که از هرکس صادر شده باشند، و در هر مناسبتی گفته شوند از تلبیس ابلیس [۳۰]می‌باشند که اینگونه کلمات را به آن‌ها تلقین نموده اعمال‌شان را مزین می‌سازد، چنانچه شیطان یا جن به زبان مصروع [۳۱]می‌گوید. قول خداوند متعال است می‌فرماید:

﴿هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ٢٢١ تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ٢٢٢ يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ٢٢٣﴾[الشعراء: ۲۲۱-۲۲۳].

«آیا به شما خبر دهم شیاطین برچه کسی نازل می‌شوند. به کسانی نازل می‌گردند که کذاب و بسیار گناهکار باشند (به شیطان‌ها) گوش فرا می‌دهند و بیشترشان دروغگویند» [۳۲].

متأسفانه عده‌ای از مسلمانان با اینگونه افراد بیسواد و بی‌علم که کارشان افتراء و کذب مکر و فریب‌دادن آدم‌های ساده و فریب‌خورده است و به کاربردن سحر و جادو از ترک محرمات و استعمال‌کردن نجاسات باکی ندارند، با اهل باطل رابطه دارند، با علمای مسلمین که وارث پیامبران می‌باشند کینه و عداوت داشته، قرآن و سنت را پشت سر خود انداخته‌اند، غافل از این که رسول الله ص می‌فرماید: [۳۳]

«مَنْ أَحْدَثَ فِي دِينِنَا مَا لَيْسَ مِنْهُ فَهُوَ رَدٌّ» [۳۴].

«هرکه در امور دین ما چیزی احداث کند (تازه و نو به وجود آورد) که از ارزش‌های دین ما نیست، پس آن مردود است».

باز رسول اکرم صمی‌فرماید که شیخین آن را در صحیح خودشان می‌آورند.

«منْ أَحْدَثَ في أَمْرِنا هَذَا مَا لَيْسَ مِنْه فَهُوَ رَد» [۳۵].

«هرکه در امور (دین ما) چیزی احداث کند که از آن نیست، پس آن مردود است».

پس ای برادر و خواهر مسلمان، گرفتن مزد و آلوده‌شدن به این اعمال حرام و ناجایز است، چنانچه در حدیث به روایت ابوسعید (سعود) انصاری آمده است:

«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جنَهَى عَنْ ثَمَنِ الْكَلْبِ وَمَهْرِ الْبَغِىِّ وَحُلْوَانِ الْكَاهِنِ» [۳۶].

«رسول الله صاز (گرفتن) بهای سگ، پول به دست آمده از طریق زنا و گرفتن پول (شیرینی پاداش انعام و دستخوشی) در حق کهانت (کاهن) و جادو منع فرموده است».

همچنان از ابوهریرهسمرفوعا آمده است: «لاَ يَحِلُّ ثَمَنُ الْكَلْبِ وَلاَ حُلْوَانُ الْكَاهِنِ وَلاَ مَهْرُ الْبَغِيِّ» [۳٧].

متأسفانه بعضی تعویذ [۳۸]فروشی و سحر را شغل خود قرار داده و مانند کالافروشان در این مورد دکان باز کرده‌اند و اموال آدم‌های بیسواد و جاهل را به فریب و باطل می‌خورند که همه این اعمال خلاف شریعت اسلام بوده قطعا حرام می‌باشند، و بر حکومت اسلامی لازم است که از آن جلوگیری کند [۳٩].

[۲۵]کتاب التوحید، ص ٧٩. [۲۶]متفق علیه. [۲٧]روایت ترمذی. [۲۸]متفق علیه (امام بخاری و امام مسلم). [۲٩]حلال و حرام در اسلام، ص ۲٩٩. [۳۰]تلبیس: پوشانده و پنهان‌کردن حقیقت، پنهان‌داشتن مرد بحث خود از مردم، فریب و خدعه به کاربردن، دغل‌کاری. [۳۱]مصروع یعنی صرع‌زده، کسی که بیماری صرع دارد. [۳۲]الدر الثمین فی سیرة سیدالمرسلین، ج ۱، ص ٧۸، مؤلف عبدالرشید نعیمی. [۳۳]الدر الثمین فی سیرة سیدالمرسلین، ج ۱، ص ۸۰. [۳۴]متفق علیه (بخاری – مسلم). [۳۵]صحیحین. [۳۶]روایت امام بخاری. [۳٧]ابوداود والدر الثمین، ج ۱، ص ۸۱. [۳۸]تعویذ یعنی دعاهایی که بر کاغذ می‌نویسند و به گردن یا بازو می‌بندند برای دفع چشم زخم و رفع بلا و آفت – فرهنگ عمید. [۳٩]عقائد اسلامی از دیدگاه قرآن و سنت، ص ۱۱۸، مؤلف عبدالرشید نعیمی.