وقتی وارد مسجد می‌شوم می‌گویم:
«بِسْمِ اللهِ وَالصَّلاَةُ [۱۱]وَالسَّلاَمُ عَلَى رَسُوْلِ اللهِ [۱۲]اللَّهُمَّ افْتَحْ لِيْ أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ» [۱۳].
«بسم الله، اللهم صلی وسلم علی محمد، خدایا درهای رحمت خویش را برایم بگشای».
و بعد از آنکه وارد مسجد شدم:
نخست سنت‌های موکده قبل از نماز فرض را می‌خوانم و اگر سنت موکده‌ای نباشد نماز سنت تحیه‌ی مسجد را می‌خوانم، چون پیامبر جمی‌فرماید: «هرگاه فردی از شما وارد مسجد شد تا وقتی دو رکعت نماز نخواند ننشیند».
و بعد از خواندن دو رکعت نماز قرآن می‌خوانم به امید اینکه خداوند به من پاداش تلاوت قرآن را بدهد، زیرا پیامبر جمی‌فرماید: «هر کسی یک حرف از قرآن بخواند به او یک نیکی می‌رسد و هر نیکی ده برابر می‌شود، نمی‌گویم (الم) یک حرف است، بلکه الف یک حرف و لام یک حرف و میم یک حرف است».
و بین اذان و اقامه دعا می‌کنم چون در این میان دعا رد نمی‌شود، پیامبرجمی‌فرماید: «دعا در میان اذان واقامه رد نمی‌شود».
[۱۱] ابن السنی شماره‌ى ۸۸، وألبانی حدیث را حسن دانسته است. [۱۲] أبو داود ۱/۱۲۶، ونگا: صحیح الجامع ۱/۵۲۸. [۱۳] مسلم۱/۴٩۴. و در سنن ابن ماجه از حدیث فاطمه لچنین روایت شده است: «اللَّهُمَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَافْتَحْ لِي أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ». و ألبانی بخاطر شواهدش آن را صحیح دانسته است، [نگا: صحیح ابن ماجه ۱/۱۲۸-۱۲٩].