وقتی به عیادت مریض می‌روم:
برایش دعا می‌کنم و می‌گویم: «أَسْأَلُ اللهَ الْعَظِيْمَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ أَنْ يَشْفِيَكَ».
(هفت بار)
«از خداوند بزرگ پروردگار عرش بزرگ می‌خواهم که تو را شفا دهد».
هرگاه معلول و آسیب دیده‌ای را ببینم می‌گویم:
«الْـحَمْدُ للهِ الَّذِي عَافَانِي مِمَّا ابْتَلاكَ بِهِ، وَفَضَّلَنِي عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضِيلاً».
«ستایش خداوندی را سزاست که مرا از آنچه تو را به آن مبتلا نموده عافیت بخشید و مرا بر بسیاری از آفریده‌هایش برتری داده‌است».