فصل: [در وقت آسیب باید حالت بدتر از آن را در نظر گرفت،و بعداً در تخفیف آن كوشش نمود]
۱۰- از مفید ترین اسباب براى دور ساختن غم وﭘـریشانى هنگامیکه بنده به شکستى رو برو شد آن است: كه در تخفیف وكم نمودن تاثیر مصیبت‌ها كوشش باید كرد، وآن طورى باشد که در وقت تکلیف وآسیب حالت بدتر از آن در نظر گرفته، وبراى مقاومت آن استاده باشد، سـﭘـس قدریکه ممکن است به همان مقدار در تخفیف ساختن آن کوشش نماید، ﭘـس در این مقاومت وکوشش گسترده ﭘـریشانی‌هایش از بین خواهد رفت، ودر عوض آن در جلب خیر ودفع شر وضرر هر قدریکه برایش میسر باشد کوشش نماید.
وقتیکه بالایش حالات ترس، یا امراض، وفقر ﭘـیش آید، ویا می‌خواهد که هر نوع ﭼـیزهای شایستـﮥ را بدست آرد، اما بر آن قادر نشود ﭘـس لازم است که این همه را با اطمینان وسکون قلب به ﭘـذیرد، بلکه خود را به برداشت تکالیفى بزرگتر از این مهیا سازد، زیرا که آمادگى به برداشت کردن ﭼـنین تکالیف آسیب‌ها را براى انسان آسانتر، ومشکلات‌ها را نیز کمتر می‌سازد، خصوصاً اگر به اندازﮤ قدرت خویش در مقابل آن خودرا آماده سازد، آنگاه بیشتر تسکین قلب برایش حاصل می‌گردد، وبه کارهای مفید که اورا در بارﮤ مصایب از فکر واندیشـﮥ نجات می‌دهد مصروف خواهد شد، واورا در مقاومت با تکالیف قدرت جدیدى می‌بخشد، وبا وجود این همه نیز باید توکل واعتماد ویقینش بر خداوندأ‌باشد.
ﭘـس هیـﭻ شکى نیست که بزرگ‌ترین مفاد این ﭼـنین کارها باعث حصول فرحت ومسرت وانشراح صدر می‌باشد، علاوه بر ثواب و اجریکه بنده در دنیا وآخرت امید و طمع او را دارد، وآن به تجربه ثابت شده است، وکسانیکه این را تجربـه کرده‌اند بسیار اند.