فصل:
۱۱- یکى از وسایل مهم علاج امراض دشواری‌هاى قلب، وهمچنان امراض بدنى: داشتن قلب قوی، واز خیالات بیهوده وغیر حقیقى كه افكار بد آن را ایجاد می‌كند متاثر نشدن است، زیرا اگر انسان به خیالات خویش تسلیم شود، وقلبش از ترسیدن ومبتلا شدن به امراض وغیره مانند: قهر، غضب، و از حالات دردناک، و رسیدن تکالیف و از تشویش از دست دادن اشیاء مرغوب متاثر شود، ﭘـس او را به ﭼـنان غم‌ها واندیشه‌ها وامراض روحى وبدنى، و از داست دادن اعصاب مبتلا خواهد شود، که آثار وخیم آن به همه مردم آشکار وظاهر است.
۱۲- وقتیكه انسان به خداوندأ‌تكیه، واعتماد، وتوكل نماید، وبه افكار بیجا، وخیالات فاسد تسلیم نشود، واعتماد به خداوندأ‌كرده، وامیدوار رحمت وفضل او باشد؛ ﭘـس اندیشه وغم از او دور خواهد شد، واز بسیارى امراض بدنى وقلبى نجات خواهد یافت، وﭼـنان قوت قلب، وآرامش، وخوشحالى، برایش ﭘـیدا خواهد شد كه تعبیر كردن از آن دشوار می‌باشد.
ﭼـه قدر شفاخانه‌ها از بیماران وهمى وغیر حقیقى، وتشویش، وخیالات فاسده مملو است، ﭼـه قدر اصحاب دل‌های قوى قربانى ﭼـنین حالات شده اند، واصحاب دل‌های ضعیف و نا توان را در جایش بگذار!! وﭼـه تعدادى از مردمان به سبب همین حالات به جنون وروانی عقل مبتلا شده اند؟
ومرد سالم آنست که خداوندأ‌او را صحت داده، وتوفیق این را برایش عطا فرموده که آن اسباب مفید قوت قلب را بدست آرد، که از وى تشویش واندیشه‌ها را دفع کند، خداوندأ‌می‌فرماید: ﴿وَمَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَهُوَ حَسۡبُهُ﴾[الطلاق: ۳].
ترجمه: کسیکه به الله توکل کند ﭘـس او برایش کافی است.
یعنى (خداوندأ‌انسان را) انجام دادن همه کارهای دنیا وآخرت بسنده است.
ﭘـس کسیکه به خداوند توکل کند ﭼـنین صاحب قلب قوى می‌باشد که افکار بیهوده براى او هرگز تاثیر نمی‌کند، ونه او را اوهام و حوادث ﭘـریشان می‌سازد، زیرا او می‌داند که در ﭼـنین کارها تشویش کردن وﭘـریشان شدن علامـﮥ ضعف قلب و از ترس بیجا است، وبا وجود این یقین دارد که خداوندأ‌براى کسى کافیست که به او توکل واعتماد دارد، ﭘـس به خداوندأ‌اعتماد کرده وبه وعدﮤ او مطمئن می‌باشید، از همین جهت غم وﭘـریشانى از بین رفته، ومشکلاتش به آسانى وراحت، وﭘـریشانی‌هایش بخوشى، و خوفش به سکون تبدیل می‌شود.
ﭘـس از خداوند طلب می‌کنیم که ما را به فضل خویش عافیت، وقوت قلب، وثبات، وتوکل کامل دهد، بهمانگونـﮥ که دارندگان همین صفات را به عطای همه خیر ودور کردن همه شر وتکلیف وعده کرده.