ستیز با جنبه علمی و کاربردی منهج سلف
۱- اهمیت دادن بیش از حد به عقل و ترجیح آن بر نصوص شرعی؛ بدین سان هرگاه یکی از آموزه‌های دینی بر خلاف عقل باشد و یا مورد تأیید عقل قرار نگیرد، دیدگاه عقلی بر آموزه دینی مقدم قلمداد می‌گردد.
۲- صدور احکام و یا ارائه برخی از دیدگاه‌ها به نام دین بر اساس زیرساخت‌هایی که مصلحت تلقی می‌شود بدون در نظر گرفتن هیچ ضابطه و یا اصل دینی.
۳- بی‌توجهی به اصول و ضوابط دینی و افسارگسیختگی در عرصه اجتهاد و یا استنباط دینی به نام تسامح و تساهل یا آسان‌گیری. بدین ترتیب تسامح و تساهل، بهانه‌ای شده تا بسیاری از اصول و ضوابط نادیده گرفته شود و یا با آموزه‌ها و داده‌های صریح دینی مخالفت گردد.