اهل بیت با صراحت تمام از خودشان می‌گویند
این امام جعفر صادق است که با صراحت در پیشگاه مردم و آن‌ها که وی را دیده‌‌اند و با وی همنشینی کرده‌اند و آن‌هایی که سخنانش را شنیده‌اند و او را ندیده‌اند، اعلام می‌کند و آشکارا می‌گوید که: «قسم به خدا من بنده‌ای بیش نیستم. و قادر به دفع ضرر و جلب منفعت نیستم، اگر خداوند به ما رحم کرد از رحمت و شفقت وی است، و اگر ما را دچار عذاب کرد از گناه خودمان می‌باشد، قسم به خدا که ما هیچ دلیل و حجتی برای خداوند نداریم و هیچ رهایی و خلاصی بجز او نداریم. و ما نیز قطعاً می‌میریم و داخل قبر می‌رویم و آنگاه برانگیخته می‌شویم و مسئول اعمال خود هستیم.... شما را شاهد می‌گیرم که من فرزند رسول الله صمی‌باشم و از خداوند بی‌نیاز نیستم. بار الها اگر تو را اطاعت کردم به من رحم کن، و اگر دچار گناه شدم مرا شدیداً عذاب کن» [۱۰].
و در دعایش می‌گوید: «بار الها بلاهای ما را آشکار نکن، و دشمنان ما را نسبت به [احوال بد] ما شاد نکن، که تو هستى ضرر رساننده و نفع دهنده» [۱۱].
و نوه امام جعفر، یعنی امام رضا، در دعایش می‌گوید: «پروردگارا من از حول و قوت خودم به تو پناه مى‌برم، پس هیچ حول و قوتى جز بسوى تو نیست. بارالها من از کسانی که چیزهایى به بما نسبت داده‌اند که در ما نیست، بیزارم. بارالها من از کسانی که چیزهایی را که حتّی در دل خود نیز اعتقاد نداشته و نگفته‌ام بر من دروغ بسته اند، بیزارم. بار الها تویی خالق و تویی امرکننده، تنها تو را می‌پرستم و تنها از تو یاری می‌جویم. بار الها تو خالق ما و خالق اجداد اوّلین و آخرین ما هستی. بار الها ربوبیّت فقط شایسته توست و الوهیّت لایق تو می‌باشد. پس بر مسیحیانی که عظمت تو را کم کردند، لعنت بفرست. بار الها ما بندگان تو و فرزندان بنده‌های توئیم، مالک هیچ نفع و ضرر و مرگ و زندگی و برانگیخته شدن برای خود نیستیم. بارالها آنهائی که می‌پندارند ما سرورشان هستیم ما به وسیله تو از آن‌ها بیزاری می‌جوئیم، و آنهائی که فکر می‌کنند مردم به طرف ما می‌آیند و رزقشان برعهده ماست، [ما مانند برائت عیسی ÷از مسیحیان] از آن‌ها اعلام برائت می‌کنیم. پروردگارا ما آن‌ها را بدانچه که می‌پندارند سوق نداده‌ایم، پس به آنچه که آن‌ها می‌گویند ما را مؤاخذه نکن و نسبت بدانچه می‌گویند ما را بیامرز» [۱۲].
پس ملاحظه کن که امام صادق و امام رضا به طور آشکارا شهادت می‌دهند که خداوند تنها نافع و تنها ضرر رساننده است. و یک امام از امامان آل بیت همان بنده‌ای است که نمی‌تواند نفع و ضرری را به خود و یا به دیگری برساند. و آن‌هایی که غیر از این می‌پندارند به ائمه نسبت دروغ داده‌اند و چیزهایی را به آن‌ها نسبت داده‌اند که خود از آن بی‌خبرند.
[۱۰] بحار الانوار، جلد ۲۵، صفحه ۲۸٩. [۱۱] قرب الإسناد، ص ۴، حدیث شماره ۱۰ [۱۲] اعتقادات شیخ مفید، ص ٩٩.