گشایش حساب
﴿هَٰذَا عَطَآؤُنَا فَٱمۡنُنۡ أَوۡ أَمۡسِكۡ بِغَيۡرِ حِسَابٖ٣٩﴾ [ص: ۳۹].
ترجمه: «[گفتيم]: «اين بخشش ماست، [آن را] بىشمار ببخش يا نگاه دار».
﴿وَالْعَصْرِ١ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ٢ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ٣﴾[العصر: ۱-۳] «سوگند به عصر * که انسان در (خسران و) زیان است* مگر کسانی‌که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته انجام داده‌اند، و یکدیگر را به حق سفارش نموده، و یکدیگر را به صبر سفارش کرده‌اند».
آیا بر عمر از دست رفته هم، به اندازه پول گمشده، غصه می‌خوریم؟
آیا به اندازه «سلامت جسم» به «سلامت روح» می‌اندیشسیم؟
قدر لحظه لحظۀ عمرمان را بدانیم و برایش حساب باز کنیم.
عمرمان را در آنچه برایمان باقی نمی‌ماند تباه نکنیم.