دام و دانه
﴿وَإِذَآ أَذَقۡنَا ٱلنَّاسَ رَحۡمَةٗ فَرِحُواْ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ إِذَا هُمۡ يَقۡنَطُونَ٣٦﴾ [الروم: ۳۶].
ترجمه: «و چون مردم را رحمتى بچشانيم، بدان شاد مىگردند و چون به [سزاى] آنچه دستاورد گذشته آنان است، صدمهاى به ايشان برسد، بناگاه نوميد مىشوند».
باید از پس«دانه»ها، «دام»ها را شناخت و از پشتِ ماسکها، چهرهای اصلی را دید. آنان که میخواهند با «گناه» تفریح کنند، دو برابر آن به رنج روحی و عذاب وجدان گرفتار میشوند. بعضیها معصیت را با تفریح، عوضی میگیرند!