پاسخ:
این سخنی است که هیچ‌یک از ائمه و پیشوایان اسلام آن را نگفته‌اند؛ فضل و نعمت‌های خداوند در حق ما بسیار است؛ میلاد پیامبر نعمت است و بعثت ایشان نعمت است و هجرتش نعمت می‌باشد؛ آیا منطقی است هر زمانی را که خداوند متعال نعمتی به ما ارزانی داشته و فضل و بخشش و رحمت خود را شامل ما نموده است، آن روز را جشن گرفته و از آن تجلیل به عمل آوریم؟!
از این گذشته مراد از فضل و رحمت خداوند متعال در این آیه که مامور به شادی و سرور در مقابل آن شدیم، روز ولادت پیامبر نبوده است بلکه منظور از این بخشش و رحمت قرآن و شرایعی است که با آن نازل شده است. چنانکه در آیه‌ی قبل از آن وارد شده است؛ ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدۡ جَآءَتۡكُم مَّوۡعِظَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَشِفَآءٞ لِّمَا فِي ٱلصُّدُورِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ٥٧ قُلۡ بِفَضۡلِ ٱللَّهِ وَبِرَحۡمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَلۡيَفۡرَحُواْ هُوَ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ٥٨﴾[يونس: ٥٧-٥٨] «اى مردم، به راستى براى شما از جانب پروردگارتان موعظه‌اى آمده است و شفایى براى آنچه در دل‌هاست و هدایت و رحمتى براى مؤمنان. بگو: [مؤمنان] باید به بخشش و رحمت الله شادمان شوند كه این [نعمت] از آنچه مى‌اندوزند بهتر است».
و رحمت، بعثت و رسالت است چنانکه الله متعال می‌فرماید: ﴿وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ١٠٧﴾[الأنبياء: ١٠٧] «و [ای محمد،] تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم».
و رسول الله ج فرمودند: «إنِّي لم أُبعَثْ لعَّانًا، وإنما بُعثتُ رحمةً»: «من مبعوث نشده‌ام تا نفرين کنم؛ بلکه بعنوان رحمت (برای جهانيان) مبعوث شده‌ام». [به روایت مسلم]
و هیچ‌یک از مفسران قرآن کریم معنایی مطابق ادعای مذکور برای این آیه ذکر نکرده‌اند.
از این گذشته چگونه این معنای غریب از صاحب رسالت پنهان مانده است؟! اینکه این آیه در باب میلاد پیامبر نازل شده است؟! اما پیامبر میلادش را جشن نمی‌گیرد و این معنا را به ما ابلاغ نمی‌کند؟!