پاسخ:
این نیز مغالطه‌ی دیگری است؛ کسانی که یادآوری هجرت و بعثت و غزوات پیامبر برای مردم را بر منبر جمعه جایز می‌دانند همچنین یادآوری ولادت پیامبر و وفاتش را برای مردم جایز می‌دانند؛ چنانکه در همه‌ی این موارد سخن می‌گویند و این مساله را انکار نمی‌کنند؛ و این محل نزاع و اختلاف نیست بلکه محل اختلاف جمع شدن برای این مهم و دعوت دادن به آن و تکرارش در اوقات مشخص و جشن گرفتن و برگزاری مراسم برای آن می‌باشد.
بر این اساس است که اجتماع و گردهمایی مردم در روز بعثت یا هجرت یا غزوه‌ای از غزوات به صورت همه ساله و غذا پختن و قصیده سرایی و مدیحه سرایی و ذکر نمودن به این مناسبت را جایز نمی‌دانند؛ و عملی را به این روزها اختصاص نمی‌دهند. و بدیهی است که روز هفدهم رمضان در هر سال موافق با روز جمعه نمی‌شود تا قصدا از این مناسبت سخن گفته شود.
همچنین می‌گوییم: سه واقعه در ماه ربیع الاول اتفاق افتاده است، ولادت پیامبر (بر فرض ثابت بودن آن) و هجرت و وفات پیامبر؛ با این همه صحابه در این ماه هیچ عبادتی ایجاد نکردند که تکرار شده و آن‌ها را یادآور این وقایع باشد؛ چون به خوبی می‌دانستند و درک کرده بودند که کمال اقتدا به پیامبر و محبت و دوست داشتن او، در اتباع و پیروی از ایشان است؛ این درحالی است که صحابه بیشترین تعظیم و محبت را در مورد رسول الله ج داشتند اما با وجود این تعظیم و محبت، برای ولادت پیامبر مراسم و گردهمایی به پا نکردند و روز هجرتش را عید نشمردند و برای وفاتش ماتم نگرفتند.