تنبیه
انسان‌ها می‌گویند که اسباب هدایت و آثار مغفرت در خویش داریم ما به سوی قبله روی می‌آوریم و بر طبق حکم خدا به سوی آنان نماز می‌خوانیم نمازی که بهترین عبادت‌ها است با این همه چگونه سزاوار عذاب باشیم خداوند اندیشه ایشان را چنین تربیت می‌نماید آن خیر عظیم که مایه هدایت و مغفرت می‌باشد این نیست که تنها شما هنگام ادای نماز سوی مشرق و مغرب رو گردانید و به دیگر اعتقادات و اعمالی که لازم است اعتنایی نداشته باشید. پس باید:
۱- ایمان داشته باشید به خداوند و روز قیامت و فرشتگان و کتاب‌ها و پیغمبران.
۲- و از مال دنیا با وجود دوست داشتن آن خرج کنید برای: ۱) خویشاوندان. ۲) یتیمان. ۳) محتاجان. ۴) مسافران. ۵) سؤال‌کنندگان. ۶) و در آزاد کردن اسیران.
۳- و نماز را به درستی بخوانید و زکات را بپردازید.
۴- و وقتی که عهد کردید به عهد خویش وفادار باشید.
۵- و صبور باشید در سختی و رنج و در هنگام جنگ «با دشمنان اسلام».
پس شما در آن صورت نیکوکار راستین هستید و شما پرهیزگارانید.
﴿ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي ٱلسَّرَّآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَٱلۡكَٰظِمِينَ ٱلۡغَيۡظَ وَٱلۡعَافِينَ عَنِ ٱلنَّاسِۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١٣٤ وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةً أَوۡ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ لِذُنُوبِهِمۡ وَمَن يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ يُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ ١٣٥﴾[آل عمران: ۱۳۴-۱۳۵].
«همانان که در فراخی و تنگی انفاق می‌کنند؛ و خشم خود را فرومی‌برند؛ و از مردم درمی‌گذرند؛ و خداوند نکوکاران را دوست دارد. و آنان که چون کار زشتی کنند، یا بر خود ستم روا دارند، خدا را به یاد می‌آورند و برای گناهانشان آمرزش می‌خواهند ـ و چه کسی جز خدا گناهان را می‌آمرزد؟ و بر آنچه مرتکب شده‌اند، با آنکه می‌دانند [که گناه است]، پافشاری نمی‌کنند».