نمازگزاران ریاکار
۱- نماز را گاهی برپا می‌دارند و گاهی نمی‌خوانند.
۲- نماز را رای مشاغل دنیوی به تعویق می‌اندازند.
۳- وقتی هم که نماز را می‌خوانند چنان به شتاب می‌خوانند که گویی مرغی بر زمین منقار می‌زند.
۴- در نمازشان آگاه نیستند که در برابر چه کسی ایستاده‌اند و چه چیزی را بیان می‌کنند.
۵- و نماز را برای ریا و به دست آوردن مقام و منزلت اجتماعی می‌خوانند که در بین مردم مورد احترام و امین گیرند و از خالقشان صرف‌نظر می‌کنند و مقصدشان خشنودی خلق است.
۶- آنان که نماز را برای ریا می‌خوانند قلبشان بیدار نشده است که برای مستضعفی بتپد و از مال خود انفاق و صدقه و زکات و ... را به آنها بدهند و حقی را برای سائل و محروم در نظر نمی‌گیرند [حق السائل و المحروم].
۷- آنها از دادن اشیای کارآمد معمولی به دیگران بخل و امساک می‌کنند حال چگونه می‌توانند زکات و صدقات را بدهند.