منافق
۱- از صمیم قلب ایمان ندارند و جهت فریب مردمان به زبان اظهار ایمان می‌کنند.
۲- فریب ایشان از حضرت الهیأپنهان نمی‌ماند و نتیجه این فریب به خودشان باز می‌گردد.
۳- در دل‌هایشان بیماری نفاق، نفرت و حسد مسلمانان مستولی است و پیروزی مسلمانان بر بیماریشان می‌افزاید.
۴- و به جهت نفاقشان عذاب الیم جزایشان است.
۵- با تمایلات نفسانی فساد می‌انگیزند، در احکام شرع سست هستند و به هر جانب نفعی داشته باشد مراوده می‌کنند.
۶- هر چیزی را به حیله مصالحت و مصلحت جلوه می‌دهند و در حقیقت جز فساد چیزی نیست اما خود از ادراک آن عاجزاند.
۷- در حقیقت منافقان سفیه‌اند [بی‌خردند] چرا که آنها برای مصالح فناپذیر این جهان از اندیشه آخرت باز مانده‌اند.
۸- جهل عظیم‌شان ترسیدن از مخلوق ناتوان و نترسیدن از خداوند جهان و دانای نهان است.
۹- دانششان به حدی محدود است که چنین حقیقت آشکار و روشن را ادراک نمی‌کنند.
۱۰- و با شیاطین (پیشوای منافقین و یا کفار) اظهار دوستی می‌نمایند و دوستی خود با مسلمانان را ساده‌لوحی مسلمانان و استهزا به آنان می‌دانند.
۱۱- خداوند ایشان را مهلت می‌دهد تا به عصیان خویش ادامه دهند و در آن سرگردان شوند و در این جهان تباه و در آن جهان رسوا گردند.
۱۲- کرانند سخن حق نمی‌شنوند ـ گنگند حرف راست نمی‌گویند. کورانند سود و زیان را تشخیص نمی‌دهند و در نتیجه هیچ وقت به سوی حق راه نیابند.