اصل و قاعده اول: شناخت خدا:
۱ ـ معبود من خداوندی است كه آفریننده و مالک و مدبر همه چیز است، چنانكه مى‌فرماید:
﴿ٱللَّهُ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖۖ﴾[الزمر: ۶۲].
«خداوند آفریننده همه چیزهاست».
۲ ـ معبودم را با نشانه‌ها و دلایل و مخلوقات‌اش می‌شناسم، چنانكه می‌فرماید:
﴿وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلَّيۡلُ وَٱلنَّهَارُ وَٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ﴾[فصلت: ۳۷].
«و از جمله نشانه‌های خدا خلقت شب و روز و خورشید و ماه است».
۳ ـ خــدا تنها معبـود شایسته عبـادت است، یكتاست و هیچ شریكی ندارد. چنان كه می‌فرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱعۡبُدُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ ٢١﴾[البقرة: ۲۱].
«ای مردم! خدایی را بپرستید كه آفریننده شما وآنانی است كه پیش از شما بودند. باشد كه پرهیزگار شوید».
س۱: چرا خداوند، تو را آفرید؟
ج: مرا آفرید تا او را عبادت كنم، همان طور كه می‌فرماید:
﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ ٥٦﴾[الذاریات: ۵۶].
«جن انس را نیافریدم مگر اینكه مرا عبادت كنند».
س۲: عبادت او چیست؟
ج: عبادت او، یگانه (یكتا) دانستن وی و اطاعت از دستورات اوست.
س۳: لا إله إلاَّ الله یعنی چه؟
ج: یعنی هیچ معبود بحقی جز خدای یكتا، وجود ندارد.