فصل ۱: اولين چيزى كه خداوند بر بندگان خود فرض كرد
اولین چیزى که خداوند بر بندگان خود فرض کرد، کفر به طاغوت و ایمان بخداوند است، چنانکه خداوند در قرآن مىفرماید: ﴿وَلَقَدۡ بَعَثۡنَا فِي كُلِّ أُمَّةٖ رَّسُولًا أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱجۡتَنِبُواْ ٱلطَّٰغُوتَۖ<﴾[النحل: ۳۶].
[در هر أمت پیامبرى فرستادیم تا خدا را عبادت نمایند و از طاغوت پرهیز کنند].
خداوند در این آیه خبر مىدهد که بسوى همۀ أمت‌ها پیامبرانى براى هدایت و راهنمائى آن‌ها فرستاده شده است، تا راه حق و درست را به آن‌ها نشان دهند، و آنان را از عبادت بت‌ها و طاغوت‌ها برحذر دارند، و این آیه همچنین دلالت مىکند که دعوت همۀ پیامبران بسوى یک چیز است و آن پرستش خداى یگانه و دورى از طاغوت و بت‌ها است.
طاغوت: یعنى آنچه بجز خداوند عبادت شود، و او راضى به این عبادت باشد، یا بمعناى: شیطان، کاهن، ساحر و ستاره شناسى که ادعاى علم عیب بوسیلۀ ستارگان مىکند، و همچنین کسیکه بغیر از حکم و شریعت خداوند قضاوت و حکم مىکند و دیگران او را اطاعت مىکنند طاغوت است.