فصل ۳: دليل بر إقامۀ نماز و أداى زكات
و دلیل بر إقامۀ نماز و أداى زکات آیۀ قرآن کریمه است که خداوند مىفرماید: ﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَذَٰلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ٥﴾[البينة: ۵].
[و به آن‌ها أمر نشد بجز اینکه خداى یکتا و یگانه را با اخلاص کامل عبادت کنند، و آئین و دین‌هاى دیگر را ترک کنند، و به دین حنیف و پاک اسلام داخل شوند، و نمازهاى پنجگانه را در اوقات معین شده با شروط و ارکان و آدب آن بر پا دارند، و زکات مال خود را که خدا واجب کرده به فقراء و مساکین صالح بدهند، و این دین و آئین ملت قیم و مستقیم و باقى است که بنده را به رضاى خدا و بهشت‌هاى جاویدان و همیشگى مىرساند، و از عذاب و خشم خداوند دور مىکند].
پس در این آیۀ کریمه بزرگترین چیزى که به ما أمر شده ـ توحید ـ یعنى: یکتا پرستى و براءت از شرک و مشرکان است.
و بزرگترین چیزى که ما از آن نهى شده‌ایم ـ شرک ـ یعنى: براى خداوند شریک قرار دادن و شرک ورزیدن است.
و در این آیه خداوند أمر فرمودند تا نماز را بر پا داشته و زکات مال خود را ادا نماییم و این‌ها از مهمترین أوامر دین مبین اسلام هستند، و آنچه بعد از این عبادت‌ها مىآید تابع توحید و یکتاپرستى است.