مسئولیت پذیری در قبال امانت دعوت

قطعاً چاره‌ای جز بر عهده گرفتن امانت دعوت و تبلیغ رسالت نیست. بایستی این مسئولیت و رسالت را بر عهده گیریم و به کسانی معرّفی عرضه کنیم که خود را به اسلام منتسب می‌دانند، در حالی که سخت از آن دورند و از اسلام، جز نام و رسمی نمی شناسند. آری، این رسالت را به کسانی می‌رسانیم که دعوت اسلام به صورت ناب و پیراسته به آنان نرسیده است. در این رهگذر، چاره‌ای جز دوری از اوضاع واژگون و ناهنجار کنونی مسلمانان نیست که از باورهای اصیل و تهی دور شده‌اند؛ اینک باید حق و حقیقت را برای مردم روشن سازیم و این رسالت و مسئولیت بزرگ را بر عهده گیریم تا به آن جایگاه والایی که خداوند متعال از آن به خیر امّت (بهترین امّت) تعبیر فرموده، مفتخر و شرفیاب گردیم:﴿كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاسِ تَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَتَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَتُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ﴾[آل عمران: ۱۱۰]. «شما، بهترین امّتی هستید که به سود انسان‌ها آفریده شده‌اید؛ امر به معروف می‌کنید و از منکر باز می‌دارید و به خداوند ایمان دارید».

اگر ما به مسئولیت امر به معروف و نهی از منکر نپردازیم، ‌این افتخار نصیب ما نمی‌گردد و ویژگی بهترین امّت بر ما منطبق و برابر نمی‌شود . البته اگر ما با اخلاص و نیت درست، مسئولیت دعوت را عهده‌دار شویم و به این مهم بپردازیم، روز قیامت در پیشگاه الهی می‌توانیم عذر بیاوریم که به مسئولیت خویش پرداخته‌ایم. خداوند متعال در یکی از آیات، مردم را به سه گونه‌ی صالح، مصلح و فاسد دسته‌بندی می‌کرده و ضمناً روشن ساخته که هر کس، فاسدان را به راه درست فرا خواند و بدی‌هایشان را بدو ناهنجار تلقی کند، گویا رفع مسئولیت کرده و عذرش پذیرفته است. چنانچه خداوند متعال فرموده است:﴿وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِكُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ١٦٤﴾[الأعراف: ۱۶۴]. «و (به یاد بیاور) هنگامی را که گروهی از آنان (نیکان یهود) (به کسانی که گنهکاران را پند می‌دادند) گفتند: چرا شما مردمانی را پند می‌دهید که خداوند، آنها را [به سبب کفر و معصیت در دنیا] هلاک می‌کند یا (در آخرت) عذابی دردناک می‌دهد؟ (دعوتگران) گفتند: (ما به وظیفه‌ی خود عمل می‌کنیم) تا در پیشگاه پروردگارتان معذور باشیم (و از خویش رفع مسئولیت کرده باشیم) و شاید هم آنان (گنهکاران، پند پذیرند و) تقوا و پرهیزگاری در پیش گیرند».