(۱) گواهی قرآن نسبت به حوریان زیبارو

﴿قُلۡ أَيُّ شَيۡءٍ أَكۡبَرُ شَهَٰدَةٗۖ قُلِ ٱللَّهُۖ﴾[الأنعام: ۱۹] «بگو کدام گواهی بالاتر است، بگو خدا».

خداوند در کتاب خود، حسن و جمال و کمال حوریان را گواهی داده... و در خصوص آنها گفته: «زوجهایی پاکیزه»؛ هرعیبی که زنان دنیا گرفتارش می‌شوند، این‌ها ندارند.

خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ ٤٨﴾[لصافات: ۱۹] «ونزدشان [دلبرانى] فروهشته‏نگاه و فراخ‏دیده باشند».

تنها به شوهرانشان می‌نگرند، نه چشم چرانند و نه خیره شونده، هریک با شوهرش می‌نشیند، با یکدیگر می‌خندند، و او را با جام نقره از نهر عسل سیراب می‌کند سپس به سویش آمده، می‌گوید: ای ولی خدا، بعزت پروردگارم سوگند چیزی نیکوتر از تو در بهشت نمی‌بینم... عقل و دلش را پر می‌کنی و او به جز تو به کسی نمی‌نگرد و نه طمع دارد.

﴿كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَٱلۡمَرۡجَانُ ٥٨﴾[الرحمن: ۵۸] «گویی یاقوت و مرجانند»؛ یعنی آنها مانند پاکی یاقوت در سفیدی مرجان هستند... از لحاظ حسن و جمال، روشنی و شفافیت...

﴿فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ ٧٠ فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٧١ حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ ٧٢﴾[الرحمن: ۷۰-۷۲] «در آن بهشت‌ها زنان نیکو و زیبارو هستند، پس کدامین نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ حوریانی در سراپرده‌های خود»؛ یعنی خوش خلق و زیبارو... این جمال ظاهر و باطن است. دیگر اینکه از این هم بالاترند، در سراپرده‌های مروارید نشان، خاص شوهرانشان هستند، تنها شوهرانشان به آنها می‌نگرند.

رسول خدا جمی‌فرماید: «مؤمن در بهشت سراپرده‌ای از دردانه توخالی دارد، که طول آن شصت میل است، و خاندان او در آن هستند، مؤمن هم به آنها سر می‌زند. ولی یکدیگر را نمی‌بینند». (مسلم)

خدای عزوجل در تعریف آنها گفته: حوریانی چون مروارید پنهان.

حور: جمع حوراء و آن زنی است که سفیدی چشمش بسیار سفید و سیاهی چشمش بسیار سیاه باشد.

عین: جمع عیناء و آن زنی است که چشمان درشتی داشته باشد...

این‌ها ویژگی‌های دوست‌داشتنی زنان دنیا هستند ولی در زنان بهشتی کاملتر، زیباتر و برتر هستند.

«مانند مروارید پنهان»؛ گویی آنها مرواریدهای حفاظت شده‌ای هستند که نور خورشید جلای رنگشان را تغییر نداده و دست کسی به آنها نخورده است.

خداوند متعال درباره آنها می‌فرماید: ﴿فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا ٣٦﴾[الواقعة: ۳۶] «حوریانی باکره»؛ یعنی: ﴿لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَلَا جَآنّٞ ٥٦﴾[الرحمن: ۵۶] «نه آدمیان و نه جنیان آنها را لمس نکرده‌اند». می‌بینیم که قرآن هم این امر را متذکر شده است.

و می‌فرماید: ﴿عُرُبًا أَتۡرَابٗا ٣٧﴾[الواقعة: ۳۷] «حوریانی شوهر دوست» یعنی به شوهران خود عشق و محبت می‌ورزند و با ناز و کرشمه رفتار می‌کنند.

و می‌فرماید: ﴿وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا ٣٣﴾[النبأ: ۳۳] «حوریانی نار پستان و کم سن و سال».

کواعب: جمع کاعب به معنای زن زیبایی است که پستانهایش مانند انار، برجسته شده... و آویزان نمی‌شوند...

اتراب: جمع تِرب به معنای حوریانی که تقریباً هم سن و سال و جوان هستند...

خداوند متعال در خصوص آنها می‌فرماید: ﴿كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ ٤٩﴾[الصافات: ۴۹] «گویی این حوریان همچون تخمی پنهان هستند» از لحاظ لطافت و نرمی و رقت...

از گونه خود نور فراوان ساطع می‌کنند و طیب و عطر ناب را با هم در می‌آمیزند. اگر با پاهایش روی زمین راه برود، سرزمین‌ها سرسبز می‌شوند بدون آنکه بارانی باریده باشد. اگر بخواهی کمر او را بگیری گویی یک دسته چوب ریحانِ برگ دار را گرفته‌ای. و اگر شیرینی آب دهان خود را در دریا بیندازد، آن دریا برای نیکان، آب آشامیدنی خواهد شد.

خدایا ما را به سرای شرافت برسان و در آن دنیا حور العین نصیبمان بفرما، و ما را از رستگاران قرار بده و آنگونه که هوای بندگان صالحت را داری هوای ما را نیز داشته باش.