مقدمه
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالـمین، والصلوات والسلام علی من هو رحمة للعالـمین، سید الاولین والآخرین، إمام الرسل وخاتم النبیین، وعلی أزواجه الـمطهرات وعلی بناته الأربعة الطاهرات؛ زینب ورقیة وأم کلثوم وفاطمة وعلی آله الطیبین وصحبه الـمزکین الـمنتجبین الذین هم لاخوانهم اولیاء وعلی رفقائهم أذلّاء وعلی اعدائهم اشداء وفیما بینهم رحماء وعلی سائر اتباعه بإحسان الی یوم الدین وعلی جمیع عبادالله الصالحین رضوان الله علیهم اجمعین.
اما بعد ـ قال الله تعالی في محکم کتابه: ﴿مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِۚ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيۡنَهُمۡۖ تَرَىٰهُمۡ رُكَّعٗا سُجَّدٗا يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗاۖ سِيمَاهُمۡ فِي وُجُوهِهِم مِّنۡ أَثَرِ ٱلسُّجُودِۚ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ﴾[الفتح: ۲۹].
«محمّد جرسول خداست و کسانى که با اویند بر کافران سختگیر و درمیان خود مهربانند. آنان را در حال رکوع و سجده مىبینى که از خداوند فضل و خشنودى مىجویند. نشانه [درستکارى] آنان از اثر سجده در چهرههایشان پیداست. این وصف آنان در تورات و وصفشان در انجیل است. مانند کشتى هستند که جوانهاش را بر آورد آن گاه آن را تنومند ساخت آن گاه ستبر شد، سپس بر ساقههایش ایستاد کشاورزان را شگفت‌زده مىسازد تا از [دیدن] آنان کافران را به خشم آورد. خداوند به کسانى از آنان که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کردهاند آمرزش و پاداشى بزرگ وعده داده‌است».
بنده‌ی ناچیز همواره از پخش شدن کتاب‌هایی که حاوی اختلافات از خود ساخته نسبت به اصحاب و یاران رسول الله صاست و بزعم نویسندگان آنها بر مشام جوانان و نوجوانان فاقد سواد مذهبی عطرافشانی می‌کنند! متاسف بودم. چون دور نگه داشتن و بدبین کردن مردم از صحابه‌ی کرام، و به عبارت دیگر: بزرگوارانی که خداوند علیم و خبیر بر نهان و آشکار، رضایت و خوشنودی و مغفرت خود را بر هر گونه لغزش ایشان در کلام پاک خویش که مرکز اعتقادات اسلامی مسلمانان است، اعلام و شفقت و مهربانی ایشان با همدیگر را بیان فرموده است، مترادف با بدبین کردن آنان از قرآن و اسلام است. زیرا صحابه‌ی کرام بودند که قرآن واسلام را از پیامبر صاخذ کردند و به ما رساندند؛ پس با سلب اعتماد از ایشان، چه دلیلی بر صحت و سلامت بودن قرآن و اسلام باقی می‌ماند؟
ظاهر است که کار این دسته از دوستان، شیرازه‌ی وحدت اعتقادی و مذهبی در اصول دین و اتحاد ملی را از هم می‌درد و این خود بزرگترین عامل ناکامی‌ها و افتراق و انتشار عقیده و به وجود آورنده‌ی هر نوع نا امنی و حیرت و سرگردانی برای ملت و تهدیدات خطرناک دیگر است!.
متأسفانه در چنین شرایطی در یکی از روزهای ماه شعبان سال ۱۴۲۶ ﻫ. ق. یکی از دوستان سنی مذهب کتابی به نام «افسانه ازدواج» (!) که در آن ازدواج واقعی خلیفه‌ی دوم رسول الله صحضرت عمر فاروق س با نوه‌ی آن حضرت؛ ام کلثوم دختر حضرت علی مرتضی س بررسی و یک افسانه قرار داده شده است، به دستم داد و حیرت و سرگردانی برادرا نی سنی واثبات واقعیت امر برای عموم مسلمان برآن شدم که رساله‌ای در این مورد ترتیب و ارایه نمایم وچون کتاب (رحماءُ بینهم) از علامه محمد نافع را بسیار مفید و بدور از تعصب دیدم و در آن این ازدواج از مدارک شیعه و سنی بررسی و نوشته شده است، برای نوشتن این رساله از کتاب مذکور استفاده شد.
انشاءالله دوستان خواننده اگر تعصب را کناربگذارند و با انگیزه‌ی کشف حقیقت واقع بینانه این مختصر را مطالعه کنند، یقینناً آن را مطابق با کتاب الله و سنت مشهوره خواهند یافت و همه می‌دانند که فقط چیزی قابل قبول است که موافق با کتاب الله و سنت است، از هر کس که باشد ـ چه شیعه و چه سنی ـ قابل التفات نیست و به جوِی نمی‌ارزد، چه رسد به قبول کردن آن. إن أرید إلا الاصلاح ما استطعت وما توفیقی إلا بالله.
مجیب شاهوزهی
زمستان ۱۴۲۶ﻫ / ۱۳۸۴ ش