مقدمه

بسم الله الرحمن الرحیم

ستایش بی‌پایان خداوندی را سزاست که می‌فرماید: «و کسی که غیر از (آئین و شریعت) اسلام، آئینی برگزیند، از او پذیرفته نمی‌شود و او در آخرت از زمرۀ زیانکاران خواهد بود» [۱].

و درود خداوند بر پیامبری که می‌فرماید: «سوگند به کسی که جان محمد در دست اوست هر کس از این امت، یهودی باشد یا مسیحی اگر دعوت مرا بشنود، و به آنچه من آورده‌ام ایمان نیاورد و بمیرد، از زمرۀ دوزخیان است». و می‌گوید: «سوگند به کسی که جان محمد در دست اوست اگر موسی در میان شما می‌بود و شما مرا ترک می‌کردید و از او پیروی می‌نمودید به شدت گمراه می‌شدید، شما از میان امت‌ها بهرۀ من هستید و از میان پیامبران من بهرۀ شما می‌باشم». - درود جاویدان و پایدار خدا بر او باد. - یکی از سخت‌ترین فجایعی که اسلام را تهدید می‌نماید، این است که در رسانه‌ها و در گفتگو با علما و متفکران، در مورد اصول‌اسلامی بحث و تبادل نظر می‌شود، و اصول اسلامی به صورت گزینشی برخی پذیرفته، و پاره‌ای دیگر رد می‌شوند، متأسفانه کسانی که خداوند از آنان عهد گرفته تا پیام‌الهی را به مردم برسانند، و این وظیفه را بگونۀ شایسته انجام دهند، لب به سخن نگشوده، و هیچ حرکت و جنبشی از خود‌نشان نمی‌دهند. و سکوتی فراگیر بر علما و عقلا حکم‌فرماست. تا آن جا که عالم بیشتر از جاهل نیازمند اندرز و نصیحت است.

و کار به جایی رسیده که کلام خداوند تحریف می‌شود و به خلاف آن دعوت می‌دهند. از آن جمله به این فرا می‌خوانند که کلمه کافر را باید تغییر داد و به جای آن کلمه‌ای دیگر آورد. آن‌ها فراموش کرده‌اند که اسلام، اسلام است، و کفر، کفرست. از این‌رو، فرد موحد و یکتاپرست چون بیگانه‌ای ناآشنا مجبور است خود را پنهان کند. اگر چانه‌زنی به خاطر دنیا و از دست رفتن متاعی از کالاهای آن می‌بود صاحبان دنیا سخن می‌گفتند و جویندگان آن فریاد بر می‌آوردند. متأسفانه در روزگار ما بسیاری از اهل علم بیشتر از تودۀ مردم و عوام الناس به دنیا چسبیده‌اند، به راستی که امام احمد بن حنبل در این باره چه زیبا گفته است؛ او می‌گوید: «عالم هرچه بیشتر خودش را به دنیا نزدیک کند بیشتر از خدا دور می‌شود».

[۱] ﴿وَمَن يَبۡتَغِ غَيۡرَ ٱلۡإِسۡلَٰمِ دِينٗا فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡهُ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٨٥﴾[آل‌عمران: ۸۵].