نوشته‌ی عقب جلد کتاب
از متن کتاب:
اگر اصحاب پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) را افرادی سركش و نافرمان بدانيم كه به كلام و امر پيامبر اعتنا نمی‌كردند، با قرآن و عقل سازگار نيست.
پيروزی يك ملت يا به وسيله‌ی استبداد حاكم شكل می‌گيرد كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) مصون از آن است و يا همدلی و اتحاد امت، كه به واقع مدينه‌ی فاضله‌ی پيامبر چنين بود.
نحوه برخورد علی با خوارج كه علی را كافر می‌دانستند جای تأمل دارد، امام هيچ‌گاه حقوق آنها را از بيت‌المال قطع نكرد، تا دست به سلاح نبردند با آنها به جنگ نپرداخت و حتی بعد از جنگ نهروان در مسجد كوفه نماز می‌خواندند و كسی مزاحم اين‌ها نمی‌شد.