حكم ترانه و موسیقی و دلایلی از کتاب و سنت بر حرمت آن

یک وقفه و یک شبهه

یک وقفه و یک شبهه

عده‌ای ادعا می‌کنند موسیقی آرام و نرم، باعث آرامش و راحت اعصاب خواهد شد. اما مسئله چنین نیست، زیرا از نظر طبی نیز به اثبات رسیده است که نفس انسانی آرامش را در قرآن می‌یابد، نه در ترانه. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَطۡمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكۡرِ ٱللَّهِۗ أَلَا بِذِكۡرِ ٱللَّهِ تَطۡمَئِنُّ ٱلۡقُلُوبُ ٢٨[الرعد: ۲۸].

«آن‌هایی‎که که ایمان آورده‌اند و دلشان به یاد خدا اطمینان پیدا کرده، بدان که به یاد خدا دل‎ها آرام می‌گیرد».

برخی گویند کسانی هستند که به جایز بودن گوش دادن به ترانه فتوا داده‌اند؟

آیا این عمل آنان بر چه چیزی دلالت می‌کند؟

در جواب گویم: در این مورد از دل خودت طلب فتوا کن!

بیشتر جوانانی‎که مفتون‌ ترانه هستند و بدان گوش فرا می‌دهند به هنگام روزه‌داری از گوش دادن به آن خودداری می‌کنند و اگر آن را مباح می‌دانستند ترکش نمی‌کردند، این عملِ شنوندگان ترانه و پیروان فتوای رخصت و اجازه در آن جای دقت و تأمل است.

چندی پیش جوانی درباره‌ی حکم گوش دادن به ترانه از من سؤال کرد، و گفت فلان شیخ در یکی از کانالهای ماهواره‌ای به جواز گوش دادن به آن فتوا صادر کرده است.

گفتم: الآن کاری به فتوا نداشته باشید. خودت چه می‌‌گویی؟ و در عمق درون خودت چه می‌یابی؟ آیا هنگامی که به ترانه گوش می‌دهی احساس محدودیت و ناراحتی نمی‌کنی؟ آیا زمانی‎که به ترانه گوش می‌دهی چنان احساس می‌کنی انگار به سخنرانی یا درسی گوش می‌دهی؟

گفت: نه قسم به خدا.

گفتم رسول خداصمی‌فرماید: «الْبِرُّ حُسْنُ الْخُلُقِ، والْإِثْمُ مَا حَاكَ فِي صَدْرِكَ وَکَرِهْتَ أَنْ يَطَّلِعَ عَلَيْهِ الناس» [۱]. «نیکی یعنی اخلاق حسنه و پسندیده، اما گناه چیزی‎ست که در دل و نفس شما پیدا می‌‌شود و تو دوست نداری مردم از آن اطلاع یابند».

و ابن مسعودسفرموده: «گناهان دل‎ها را به وفور تصرف می‌کنند».

یعنی آثاری از گناه بر قلب و نفس باقی خواهد ماند، و در نتیجه نفس روی آسودگی به‎خود نمی‌بیند.

پیغمبر بزرگوارصقاعده‌ای برای ما وضع کرده و آن اینکه: «دَعْ مَا يَرِيبُكَ إِلَى مَا لَا يَرِيبُكَ» [۲]. آن‎چه که تو را در شک می‌اندازد رها کن، و به سوی آن‎چه که شکی برایت نمی‌آفریند تمایل پیدا کن.

[۱] رواه مسلم. [۲] رواه أحمد وترمذی ونسائی.