اعتدال (آرام گرفتن) در سجده
• بر نمازگزار واجب است که در سجده‌اش اعتدال داشته باشد، به این معنا که بر تمام اعضای سجده‌اش بطور مساوی و یکسان تکیه کند، و اعضای سجده عبارتند از: پیشانی و بینی، و دو کف دست، و دو زانو، و سر انگشتان دو پا.
• اگر کسی به این کیفیت در سجده‌اش اعتدال را رعایت نمود، همانا بطور یقین اطمینان و آرام گرفته است، و همچنین اطمینان و آرام گرفتن در سجده از ارکان نماز است.
• در سجده‌اش سه بار یا بیشتر: «سبحان ربي الأعلی» [۱۸]بگوید.
• و مستحب است که در سجده بسیار دعا کند؛ زیرا که امید اجابت است.
• همچنانکه گذشت سجده‌اش را به اندازۀ رکوعش طولانی نماید.
• سجده بر زمین، و همچنین بر چیزهایی مانند: لباس، فرش، حصیر، و مانند اینها، که بین زمین و پیشانی، مانع باشند جایز است.
• در سجده خواندن قرآن جایز نیست.
[۱۸] و اذکار دیگری نیز وجود دارد که برای اطلاع از آنها مى‌توانید به صفة صلاة النبی ج(ص۲۷) چاپ عربی، و ترجمه فارسى آن در سایت عقیده مراجعه نمایید. www.aqeedeh.com