طواف به دور قبر
از امام صادق ÷روایت است که فرمود: ایستاده آب ننوش، و به هیچ قبرى طواف نکن، و در آب پاک بول نکن، اگر کسى چنین کرد و ضررى به او رسید از خودش بداند، اگر کسى یک بار این اعمال ناشایست را انجام دهد دیگر عادت می‌کند، مگر اینکه خدا بخواهد که توبه کند و برگردد [۴۶].
حر عاملی در کتابش، وسائل الشیعة، بابى آورده است با این عنوان: (باب استحباب الدعاء بالمأثور عند زيارة القبور وعدم الطواف بالقبر) [۴۷]. «باب مستحب بودن دعاى وارده در سنت پیامبر صدر هنگام زیارت قبر و عدم طواف بر قبر».
باب دیگرى آورده با این عنوان (باب عدم جواز الطواف بالقبور) [۴۸]. «بابى درباره‌ى جایز نبودن طواف بر قبرها»
سوگواری و به سر و صورت و سینه زدن
از امام صادق ÷روایت است که فرمود: رسول گرامى صفرمودند: «ضرب الـمسلم يده على فخذه عند المصيبة إحباط لأجره» [۴۹]. «اینکه مسلمان در هنگام مصیبت و اندوه دستش را بر رانش بکوبد پاداشش ضایع مى‌شود».
از طریق جابر بن عبدالله روایت است که فرمود: خدمت امام باقر ÷عرض کردم ما الجزع؟ «بى‌صبرى چیست؟» فرمودند: بدترین بى‌صبرى این است که سر و صدا کنى، فریاد بکشى، ناله کنى، به صورتت بزنى، به سینه ات بکوبى، مویت را بکشى، کسى که نوحه سرایى کند، صبر را ترک کرده است و راه نادرستى را در پیش گرفته است و کسى که صبرکند و إنا لله و إنا إلیه راجعون بخواند و سپاس پروردگار را بجاى آورد، به درستى که به تقدیر خدا راضى شده و پاداش او در نزد خداوند محفوظ است. و کسى که چنین نکند باز هم آنچه قضا و قدر الهى باشد، بوقوع مى‌پیوندد، گرچه او ناراضى باشد، در این صورت خداوند اجر و پاداشش را ضایع می‌کند [۵۰].
و از امام صادق ÷روایت است که فرمود: سه چیز است که نمى‌دانم کدامیک به اعتبار جرم و گناه بزرگ‌تر است: کسى که هنگام مصیبت بر رانش می‌کوبد (که کنایه از بى‌صبرى است اما با کمال تأسف امروز بعضى مردم به سر و سینه مى‌زنند) [۵۱].
[۴۶] علل الشرائع ص ۲۸۳، وسائل الشیعة ۱۰/۴۵۰. [۴۷] وسائل الشیعة ۲/۸۸۲. [۴۸] وسائل الشیعة ۱/۴۵۰. [۴۹] فروع الكافی ۳/۲۲۴، وسائل الشیعة ۲/۹۱۴. [۵۰] فروع كافی ۳/۲۲۲ ـ ۲۲۳، وسائل الشیعة ۲/۹۱۵. [۵۱] وسائل الشیعة ۲/۶۷۸.