مقدمه
ثنا و ستایش آن ذاتی راست که بهشت فردوس را برای مؤمنان بهترین عطا و بخشش گردانید و اعمالی که آنها را به آن برساند آسان ساخت پس جز او به چیزی دیگری مشغول نشدند و راهها آن را برایشان سهل گردانید تا آنکه راههای پیوست کننده بدان را برای خود هموار کردند و مژده خود را برایشان به اینکه در آن جاودان باقی خواهند ماند کامل نمود.
برادران عزیز! اللهأمخلوقات خود را عبث و بیهوده نیافریده بلکه آنها را برای یک هدف بزرگ و عالی آفریده و آماده نموده است، آنها را برای حمل یک امر بزرگی که آسمانها و کوهها از آن انکار نمودند و ترسیدند آفریده است، امانت عظیمی که انسان آن را پذیرفت زیرا او بسیار ستم پیشه و بسیار نادان است. قابل تعجب است حال کسی که لحظات زندگیاش اندک است و هر نفسی که از او خارج میشود احتمال دارد که دوباره بسوی او برنگردد، و البته تأسف بیپایان او وقتی هویدا خواهد شد که پرهیزگاران بسوی اللهﻷگروه گروه حشر کرده شوند و گنهکاران بسوی جهنم سوق داده شوند. پرهیزگاران در بهشتهای جاودان از نعمتهای آن بهرهمند شوند و بر تختهای آن نشینند و بر پشتیهای آن تکیه کنند. و گنهکاران در حفرههای جهنم پهلو گیرند و پاداش اعمالی که در دنیا انجام میدادند دریابند. به این اساس نفسهای صالحان به بهشت مشتاق بودند تا آنجا که بخاطر رسیدن بدان تمام آنچه را که مالک بودند تقدیم نمودند.
خوابهای شیرین را ترک کردند، سحرگاهان گریستند، روزها روزه گرفتند، با کافران جنگیدند، پس چه بسا مردان صالح و زنان صالحه که بهشت به دیدار ایشان بسبب اعمال نیک و پاکیزگی خبرهای آنها و لذت هم سخنی آنها مشتاق است، چنانکه آنها به دیدن بهشت مشتاقاند. و برای هر یکی ایشان با ربشان رازها و سخنهای بوده که جز او کسی دیگری را بدان آگاه نکردند، آن اعمال را پیش روی خود منحیث توشه گردانیدند و پاداش آن را جز از او نمیخواهند، پس راه بازگشت و انجام ایشان بسوی اوست، چه بسا چشمهای که در دنیا از ترس اینکه مبادا از نظر کردن بسوی ربشان محروم شوند گریستند، و چه بسا جگرهای که از شوق ملاقات رب پاره پاره گردیدند، و او تعالی بزرگترین ذاتی است که هستی به او سجده نموده است، و چشمها از روی شرم و حیا از مراقبت او اشک ریختهاند، و جگرها بخاطر اشتیاق دیدار او پاره گردیدهاند، مشتاقان بهشت با ربشان سخنها و رازهای دارند. که اینک توجه شما را به گوشه از این اخبار و اسرار معطوف میدارم: