عقیده‌ی قاعدین در جنگ و همراهی نکردن گروه-های متخاصم
اما کسانی که از جنگیدن خودداری کردند و نظرشان بر این امر بود، به احادیث صحیحی از پیامبر جاستناد می‌کردند که در هنگام فتنه، نشستن بهتر از جنگیدن است و می‌گفتند: این جنگ و امثال آن قتال الفتنه یعنی جنگیدن در هنگام فتنه است چنان‌که حدیث صحیح در این زمینه گویا و روشن است و رسول الله جدر این مورد دستور به جنگ صادر ننموده و به آن راضی نبوده است بلکه به صلح راضی و به قتال اهل بغی امر کرده است و در این مورد هم نفرموده از همان آغاز کار، جنگ کنید؛ بلکه فرموده: ﴿وَإِن طَآئِفَتَانِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱقۡتَتَلُواْ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَاۖ فَإِنۢ بَغَتۡ إِحۡدَىٰهُمَا عَلَى ٱلۡأُخۡرَىٰ فَقَٰتِلُواْ ٱلَّتِي تَبۡغِي حَتَّىٰ تَفِيٓءَ إِلَىٰٓ أَمۡرِ ٱللَّهِۚ فَإِن فَآءَتۡ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَا بِٱلۡعَدۡلِ وَأَقۡسِطُوٓاْۖ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ٩﴾[الحجرات: ۹] «هرگاه دو گروه از مؤمنان به جنگ پرداختند، در میان آنان صلح برقرار سازید. اگر یکی از آن‌ها در حق دیگری ستم کند و تعدی ورزد با آن دسته‌ای که ستم می‌کند و تعدی می‌ورزد، بجنگید تا زمانی که به سوی اطاعت از فرمان خدا برمی‌گردد و حکم او را پذیرا می‌شود. هرگاه بازگشت و فرمان خدا را پذیرا شد میان ایشان دادگرانه صلح برقرار سازید و عدالت را به کار ببرید چرا که خداوند عادلان را دوست دارد».
الله تعالی فرمان شروع جنگ را نداده است بلکه دستور داده است، هرکس بغی علیه او انجام گیرد با آن که بغی کرده، بجنگد چون در آن صورت قتل و کشتن هر باغی واجب می‌شود؛ چون اکثر مؤمنان و غالب مردم مرتکب بغی و ظلم هستند. بلکه وقتی دو طایفه از مؤمنان جنگیدند واجب این است که بایستی در بین آن‌ها اصلاح ایجاد کرد و با هیچ‌کدام از آن‌ها مأمور به جنگیدن نیستند و اگر بعد از آن یکی از آن‌ها بغی کرد، کشته می‌شود چون جنگ را ترک نمی‌کند و اصلاح را واجب نمی‌داند و شرش جز با جنگیدن دفع نمی‌گردد. در آن وقت جنگیدن با او به منزلۀ جنگ با تجاوزگری است که به جان و مال مردم دستبرد می-زند و ظلمش از دیگران تنها با جنگیدن دفع می‌شود. چنان‌که رسول الله جفرمودند: «من قتل دون ماله فهو شهید وقتل دون دمه فهو شهید ومن قتل دون دینه فهو شهید ومن قتل دون حرمته فهو شهید»:«کسی که به خاطر مال، خون، دین و ناموسش کشته شود، شهید است.» بر این اساس اگر تمام لشکریان باغی باشند در ابتدا نباید با آن‌ها جنگید بلکه مأمور به اصلاح در بین آن‌ها هستیم و همچنین جنگیدن با آن‌ها وقتی که در بین خود دارای اختلاف آراء و در اطاعت و فرمان‌برداری ضعیف هستند، جایز نیست. مقصود این است که این حدیث لعن احدی از اصحاب را مباح نمی‌کند و موجب فسق او نمی-شود.
جواب سؤال چهارم:
اهل بیت به حمد و ثنای الله هرگز سب نشده و مورد ناسزاگویی واقع نشده‌اند.
جواب سؤال پنجم:
حجاج احدی از بنی هاشم را نکشته است تنها از اشراف و بزرگان عرب کسانی را کشته و او با دختر عبدالله بن جعفر ازدواج کرد اما چون فرزندان عبد مناف، بنی هاشم و بنی امیه به این کار راضی نبودند همین امر باعث جدایی بین آن‌ها گشت. زیرا آن‌ها را همتای هم نمی‌دانستند. والله اعلم.
وآخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمین